Vorige week was het weer eens tijd om een grote Marvelfilm te gaan zien. Doctor Strange in the Multiverse of Madness, een mondvol, draaide al enkele weken in de filmtheaters en ik wilde toch wel graag het vervolg van onze magische doctor zien op het eerste deel Doctor Strange.
De eerste vraag die rijst is natuurlijk “wat is een multiverse”. Dat blijkt een oneindig aantal universums te zijn, oftewel een oneindig aantal werelden die parallel naast elkaar bestaan. En die onderling verbonden zijn met ‘portalen’, waar alleen een soort magische mensen door heen kunnen reizen. Het aantal mogelijkheden is dan enorm en Marvel kan weer heel veel jaren vooruit met dit concept.
De film begint met een enorm gevecht waarbij onze doctor een jonge vrouw tegenkomt, die samen met hem strijdt. Het is echt een zwaar gevecht, maar op het hoogtepunt wordt onze held bezweet wakker en realiseert hij zich dat het maar een droom was. Gelukkig maar, want dit soort dromen zijn niet bevorderlijk voor je geestelijke gezondheid.
Na een lekker ontbijtje met hagelslag en pindakaas moet onze magiër naar de bruiloft van zijn ex-geliefde. Een hard gelach om de vrouw waar je eigenlijk nog verliefd op bent met een ander te zien trouwen. Maar aan het gepeins komt snel een eind als er buiten een hels kabaal losbarst. Een gigantisch soort octopus zit daar achter een jonge vrouw aan en vernielt alles wat op zijn/haar weg komt. En laat die jonge vrouw nou toevallig dezelfde zijn, die in zijn droom voorkwam. Het blijkt America Chavez te zijn. Onze doctor trekt uiteraard snel zijn cape aan en schiet haar te hulp.
Nadat het enorme beest is verslagen leren we America wat beter kennen. Zij blijkt te kunnen droomwandelen tussen parallele werelden oftewel het ‘multiverse of madness’. Hoewel we dan nog niet weten wat dit allemaal betekent. Tot zover het begin van deze multifilm.
Van belang om te weten is ook nog de prominente aanwezigheid van Avenger Wanda Maximoff aka de Scarlet Witch, die met haar eigen existentiële problemen worstelt. Hier is zij de belangrijkste tegenstander van doctor Strange.
Doctor Strange in the Multiverse of Madness is een enorm spektakel met gigantische vechtscenes (allemaal CGI overigens). Het dendert bijna aan een stuk door, geheel in de stijl van regisseur Sam Raimi, bekend van de eerste Spider-Man films uit het eerste decennium van deze eeuw. Persoonlijk ben ik niet echt een fan van zijn stijl, veel herrie en wat minder inhoud. Zo ook bij de Doctor Strange film. De echte Marvel humor ontbreekt nogal en het verhaal is wat magertjes. Het is allemaal bekend terrein en de film verrast eigenlijk op geen enkel gebied. Zet de series Wandavision en Loki er naast en je ziet wat er mogelijk is als je het lef hebt om een creatief risico te nemen. Uiteraard wordt afgesloten met een teaser waarin het vervolg al vast wordt aangekondigd. Wat mij betreft mag Scott Derrickson dan weer aan het roer staan, want zijn eerste Doctor Strange uit 2016 was een heel mooi uitgebalanceerde film met een sterk verhaal.
Alles overziend komt mijn beoordeling dan niet hoger dan 3 van de 5 sterren. Twee sterren is net iets te weinig en drie is misschien net iets te veel, maar laten we het maar op 3 sterren houden.