Al zo’n twintig jaar ben ik voetbalverslaggever voor de lokale radio. Dat wil zeggen dat ik live verslag doe, rechtstreeks op de radio. Meestal zijn dat flitsen en een enkele keer doe ik, dan wel samen met iemand anders, rechtstreeks verslag van een hele wedstrijd.
Ik ben hier ooit mee begonnen bij Radio Rijnwoude. Dat was in de tijd dat ik nog in Hazerswoude-Rijndijk woonde en bestuurslid was van de plaatselijke voetbalvereniging Bernardus. In het kader van de publiciteit leek het ons wel een goed idee om met de nieuwe omroep samen te werken. In den beginne ging dat nog echt met een mobieltje. De studio belde dan op en dan mocht je een paar minuten je indrukken van de wedstrijd doorgeven. Tien minuten later werd je dan weer gebeld en zo ging dat dan de hele wedstrijd door.
Iets later werd het de gewoonte om een ISDN-lijn te gebruiken. Daarvoor had je dan een grote kast met techniek erin, waar je een microfoon en een koptelefoon op kon aansluiten. Daarmee had je dan direct contact met de studio, terwijl de geluidskwaliteit ook beter werd. Het betekende wel sjouwen met de kast en vaak een kabel om alles op een stopcontact te kunnen aansluiten. De betreffende vereniging moest dan wel een ISDN-aansluiting hebben, dat gaf nog wel eens een probleem. Het was vaak pionieren maar ook leuk werk. De voetbalverenigingen stelden het heel erg op prijs dat hun wedstrijd op de radio kwam. En uit een onderzoek bleek ook dat het sportprogramma druk beluisterd werd.
Door de fusie van de gemeenten Rijnwoude en Alphen a/d Rijn in 2014 hield Radio Rijnwoude er mee op. Ze gingen samen met Alphen Stad FM, de nieuwe lokale omroep van de nieuwe gemeente. Ik ging mee en daarmee weer mijn verslaggeving breder. Niet meer alleen Bernardus of andere Rijnwoudse clubs, maar nu ook verenigingen uit Alphen.
Aan het gesleep met kabels en apparatuur kwam ook een einde omdat de moderne smartphones een betere geluidskwaliteit hadden en daar dus mee gewerkt kon worden. Vandaar dat we tegenwoordig een smartphone met een app (Report-IT) en een kabeltje voldoende zijn. In het kabeltje worden microfoon en oortjes ingeplugd et voila, dat is alles. Via de app heb je direct contact met de studiotechnicus en hoor je de hele uitzending, inclusief alle andere verslaggevers, in je oor.
Voetbalverslaggeving is leuk werk. Je komt bij allerlei voetbalclubs in het hele land. Zo ben ik bij wedstrijden geweest in alle provincies, behalve Zeeland, Noord-Brabant en Friesland. Daardoor kom je ook in aanraking met andere belevingen van de edele voetbalsport.
Maar, zoals de kop al aangeeft, is het soms ook niet zo leuk. Zo zat ik vorige week bij de wedstrijd tussen Alphense Boys en het Groniongse Be Quick 1887. Al na 45 seconden stond het 0–1 en twaalf minuten later wees het scorebord 0–4 aan. Als verslaggever voel je dan de misère die in een ploeg kruipt. Kun je als trainer je spelers in de pauze nog motiveren met een 0–5 achterstand? Als dan binnen de minuut na de hervatting de 0–6 valt, dan is het gedaan. Wat moet je dan als verslaggever nog melden…… Er valt niets meer te zeggen, behalve het melden van nog een drietal doelpunten voor de tegenstander. Het einde kwam bij 0–9.
Het interview met de trainer na afloop sprak boekdelen. De moedeloosheid droop er vanaf. Luister zelf maar naar zijn woorden.
Gelukkig herstelde de ploeg zich deze week door de uitwedstrijd tegen Purmersteijn met 2–4 te winnen met bij vlagen uitstekend voetbal. Raar spelletje, dat voetbal. Ook hiervan mocht ik verslag doen en dat was toch weer even heel anders.