Sinds eind januari ben ik bezorger. Van koelverse maaltijden. Verse groenten, met of zonder vlees of vis, Italiaans, Indonesisch, voor iedereen zit er een maaltijd bij. Het is een beetje het tafeltje-dek-je idee, alleen commercieel. Vier minuten in de magnetron en klaar-is-kees.

Nu schrijf ik dit niet om reclame te maken. Ik schrijf dit omdat het best wel een heel leuk baantje is. Maandagmiddag bezorg ik in Leiderdorp en woensdagmiddag in Voorschoten en Leiden. Ik begin met het ophalen van de maaltijden bij het depot in Wassenaar. De maaltijden zitten daar in rolcontainers en daar moet je dan jouw koeltassen uithalen. Meestal heb ik zo’n zes tassen met in elke tas maximaal 6 dozen. En elke doos bevat een bestelling van max. zes maaltijden. Die laad ik dus in de auto en dan ga ik op pad. De route staat in een app, maar soms klopt die niet helemaal (wegwerkzaamheden of onverwachte paaltjes en zo) en moet je zelf even de route bepalen. De app is heel handig want daar staan alle klantgegevens in, plus een knop waarmee je direct kunt bellen met die klant.

Soms is dat nodig als iemand na herhaaldelijk aanbellen niet open doet. Dan is het handig om even via de telefoon contact te maken, want die wordt meestal wel opgenomen.
Het grootste deel van de klanten zijn senioren. Ik schat in dat een kwart geen senior is. Veel mensen vinden het fijn dat je hun eten komt brengen.

Het bezorgen is niet vergelijkbaar met een pakketbezorger, want ik breng het echt aan de deur. Ook in grote en hoge appartementengebouwen. En soms moet ik binnenkomen om de doos open te maken omdat iemand dat zelf niet meer kan. Bij een klant moet ik de maaltijden zelfs in de koelkast of vriezer zetten. Dat geeft ook tijd voor een praatje en ook dat vinden mensen fijn. Sommige senioren zitten de hele dag thuis zonder veel contacten en dan is het fijn als er iemand langs komt waar je even mee kunt praten.

Gemiddeld scheur ik zo’n drie, drieënhalf uur door mijn bezorgingsgebied en tot nu heb ik slechts een keer een beetje regen gehad.
Ik vind het een leuke en zinnige tijdsbesteding, die ook nog eens geld opbrengt.

Na thuiskomst nog even een loempiaatje gehaald bij mevr. Nguyen. Lekker! Normaal ga ik altijd, al jarenlang, naar ‘mevr. Saigon’, maar zij is voor het eerst sinds jaren weer een maandje naar haar ouders in Vietnam.

De vloek van Vecna

En na het donker worden werd het weer tijd voor een volgende aflevering van Stranger Things. Dit keer met de welluidende titel ‘De vloek van Vecna’. Dat blijkt inderdaad een angstaanjagende demon te zijn, die parasiteert op mensen met trauma’s. Daar komt ons groepje tieners onder leiding van Dustin achter. Overigens maakt Vecna aan het einde een tweede slachtoffer. En in het verre Californië gaat het helemaal niet goed met Jane, voorheen bekend onder de naam Eleven. Ze worstelt met haar eigen trauma’s en wordt door haar omgeving gezien als een ‘freak’. En dat is voor een puber niet fijn, dat doet pijn en kan tot wraak leiden. We gaan het weer zien in de volgende aflevering.