Scherpenzeel, op de rand van Utrecht en Gelderland. Ik was er nog nooit geweest En het stond ook niet op mijn ‘bucketlist’. Die ik overigens niet heb. Maar dit terzijde.

Zaterdag was het dus zover. Scherpenzeel was wat ik moest intoetsen op het navigatiescherm. Want ARC moest daar de laatste competitiewedstrijd van dit voetbalseizoen spelen. En de tegenstander was……., u raadt het al, de voetbalvereniging Scherpenzeel.

Scherpenzeel kon bij winst in theorie nog de nacompetitie voor degradatie ontlopen. Een groot belang dus, hoewel afhankelijk van de uitslagen van andere wedstrijden. En dat bleek want toen de wedstrijd op het punt van beginnen stond werden vele blauw-witte fakkels ontstoken en klonk van verschillende kanten vuurwerk. Kortom, een Champions League wedstrijd viel er bij in het niet.

Voor ARC daarentegen stond er niets op het spel. En ook dat bleek want het complete basisteam nam plaats op de tribune. De bankzitters aangevuld met jeugdige talenten mochten voor deze laatste wedstrijd opdraven.

Het werd geen hoogstaande pot maar het was wel leuk. Uiteindelijk trok Scherpenzeel met 2–0 aan het langste eind, maar dit bleek toch niet voldoende om de nacompetitie te ontlopen. Desondanks was het heel erg gezellig na afloop met drukke terrassen in de zon en een keetje met het niet te versmaden broodje gehaktbal of een lekker smeuïge kipsaté.

En ARC was heel benieuwd naar de ontknopingen op andere velden om te weten wie hun tegenstander zou worden in de nacompetitie voor een plaats in de derde divisie. En wat blijkt…., de oude ploeg van trainer Evers wordt de tegenstander, ODIN ’59 uit Heemskerk.
Hieronder het interview dat ik na afloop had met de trainer.