Het lijkt een dooddoener, maar dat is het niet. Want het lijkt zo gemakkelijk gezegd, “goede vrijwilligers zijn goud waard”. Maar zie ze maar eens te vinden en sterker nog, te behouden.

En dat is nu juist de Leidsche Mondialen gelukt. Want je kunt wel exposities willen organiseren, maar je hebt ook een of twee mensen nodig om toezicht te houden. En als je dan ook nog eens in een van de oudst bewaard gebleven panden van Leiden zit dan kun je er donder op zeggen dat er ook heel veel toeristen langskomen. Die graag een kijkje in zo’n oud pand willen nemen, met al die oorspronkelijke details.

En dan is het heel fijn dat je vrijwilligers hebt die het leuk vinden om toeristen rond te leiden, te vertellen over de geschiedenis van het pand en en passant ook nog enthousiast over de kunstwerken kunnen praten. Plus dat ze ook nog eens met frisse ideeën komen.

Het resultaat is dan dat de bezoekers helemaal tevreden zijn, een kleine bijdrage in de beheerspot stoppen en soms met een kunstwerk onder de arm huiswaarts gaan. Hetgeen dan allemaal te danken is aan de VRIJWILLIGERS.

Daarom is er elke maand een vrijwilligersborrel, met een hapje en een drankje. Om de band te verstevigen, onderling maar ook met de kunstenaars. Waarbij ze worden voorgesteld aan de nieuwe exposanten en waarbij ook wat over de exposerende kunstenaars wordt verteld.

Wat een genot om zulke vrijwilligers te hebben!