Wie is er wel eens in Heemskerk geweest. Niet allemaal tegelijk de vinger opsteken. Juist ja, dat zijn er niet zo veel. Voor mij was het gisteren ook de eerste keer. Want ARC speelde daar de tweede wedstrijd tegen de Odin godenzonen. Althans, ik vermoed dat het godenzonen zijn.

Als je op het sportpark aankomt valt onmiddellijk het kasteel Assumburg op. Majestueus naast het veld lijkt het alsof de middeleeuwse kasteelheren bepalen wat er op het veld gebeurd. Ieder moment verwacht je geharnaste ridders te paard, die het veld opdraven en de godenzonen tot grootse daden aansporen.

Maar dit terzijde. Het gaat natuurlijk over de wedstrijd. Eerder schreef ik al over de desastreuze tweede helft in Alphen waar een veilige 2-0 voorsprong werd weggegeven. En de gasten met een 2-3 overwinning huiswaarts keerden. De vraag was natuurlijk hoe het nu zou gaan.

Die vraag lijkt in eerste instantie simpel te beantwoorden want ARC neemt opnieuw een 0-2 voorsprong, met prima aanvalsspel. Maar….. dit keer komt ODIN al vrij snel met een tegendoelpunt. De rust breekt dan aan met een 1-2 stand en als dit ook de eindstand wordt dan volgt verlenging. En kom ik pas laat thuis.

Maar de Alphense vrienden houden rekening met mij. Ondanks een flink veldoverwicht van de mannen uit Heemskerk slagen ze er niet in om dit om te zetten in een doelpunt. En als de Alphenaren dan vlak voor tijd met een snelle uitval wel een doelpunt maken, is de buit bijna binnen. Wat volgt is nog een bloedstollende slotfase, inclusief vijf minuten extra tijd. Maar de ploeg houdt stand en wat rest zijn overgelukkige spelers die zich na het eindsignaal in elkaars armen storten.

Dat betekent dat ARC door is naar de finaleronde tegen de amateurs van Volendam. Het water loopt me nu al door de mond als ik denk aan een pondje paling.