Het ochtendritueel begint met een poes, die rond vijf uur, half zes aan onze slaapkamerdeur gaat krabben en zachte miauwtjes laat horen. Haar dringende wens is dan dat haar bakje gevuld gaat worden met een heerlijk ochtendmaaltje. Helaas is het daarvoor wel iets te vroeg, maar het betekent wel dat eega of ik haar daar even op moeten wijzen.

Vervolgens komt rond half zeven een busje voorrijden. Deuren open, deuren dicht, schuifdeuren open, schuifdeuren dicht. Daar stappen twee mannen uit, waarvan eentje steevast bellend met zijn vrouw (of moeder of geliefde of kinderen). Het gesprek vind op stevig volume plaats in een mij onbekende taal. Ik vermoed iets Oost-Europees. Dit gesprek duurt meestal zo’n 15 minuten. Dan zijn alle dagdetails doorgesproken en kan de bellende man (maar ook zijn moeder of geliefde of kinderen) gewoon aan de slag.

Rond zeven uur vertrekt de overbuurman naar zijn werk. Zijn deur gaat meestal met een klap dicht en het slot van zijn fiets wordt ontsloten met een harde klik.

In de verte doet een kerkklok zijn best om mijn aandacht te trekken. Meetellend weet ik dan precies hoe laat het is, een wekker of klokje is niet nodig.

Even later draait er dan een afvalbakophaalauto, befaamd om de rammelende kettingen, de straat in. Omdat onze straatjes erg nauw zijn (stammen uit de 17e eeuw) vereist dat heel wat gedraai en gekeer, met uiteraard het bijbehorende gepiep van de achteruitversnelling.

Daarna is het tijd voor de andere werkmannen om de werkcontainer te ontsluiten en allerlei gereedschappen en materialen te stapelen, in te laden, uit te laden en soms te schaven en schuren. Puin moet gestort worden. Ladders moeten versleept worden.

Tegen die tijd ben ik wakker genoeg om op te staan en de dag te beginnen.

Je zult je afvragen of dit altijd zo blijft. Nee, gelukkig niet, het heeft te maken met de renovatie van een hele rij huisjes die oorspronkelijk rond 1850 gebouwd zijn en die nog in redelijk oude staat verkeerden. Nu krijgen ze dakisolatie, spouwmuurisolatie, nieuw keukentje met aansluiting voor elektrisch koken en nieuwe kozijnen met dubbel geïsoleerd glas.
Dit was allemaal echt nodig en de bewoners zijn er, ondanks het ongemak, toch allemaal heel blij mee.