Liefde, opoffering, afscheid nemen, al deze thema’s komen aan bod in de tragikomedie Hit the Road van regisseur Panah Panahi.
Deze ontroerende film speelt zich grotendeels af in een grote SUV, op weg van Teheran naar…. Dat weten we nog niet precies, het einddoel is nog wat onduidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat het gezin het huis in Teheran kwijt is en dat ze hun eigen auto hebben verkocht. Ze rijden in een geleende auto door het schitterende landschap van noordelijk Iran.
In de auto zitten vader, moeder, jongste zoon en oudste zoon. En niet te vergeten hond Jerry. Vader zit met een gipsbeen achterin. Mooi detail: op het gipsbeen zijn de klavieren van een piano getekend, waarop jongste zoon speelt. Je hoort letterlijk het pianospel. Van Gaal zou zeggen dat het geïmagineerd is.
De jongste zoon is een brutaal jochie dat allerlei vragen stelt over het hoe en waarom. Waarop hij geen of halve of ontwijkende antwoorden krijgt. De oudste zoon zwijgt vooral. Kennelijk is hij op weg naar een huwelijk, of zoiets.
En zo reizen we door een prachtig landschap en speelt het leven zich voornamelijk binnen de auto af. Als we dan de snelweg verlaten komen we in de bergen. Daar komt ook een gids op een motor hen tegemoet (met een masker van schapenhuid). Het landschap wordt woester en woester. De nevel in de bergen neemt toe, mensen worden schimmen.
En dan wordt oudste zoon meegenomen door de gids, achterop de motor. Vader, moeder en jongste zoon krijgen te horen dat ze over enkele dagen nog afscheid kunnen nemen want oudste zoon moet eerst twee dagen in quarantaine.
Op een soort kampeerplaats kan worden gewacht, samen met andere mensen die daar ook met hun auto staan. Het is boven in de bergen en de nevel komt ook weer opzetten. Hoe zal dit aflopen?
Hit the Road is een hele gevoelige film, met een vederlichte ‘touch’ die toch pijn doet aan je hart. Het gaat over het afscheid nemen van een kind. Over de opoffering die daarmee gepaard gaat. Het gaat over de liefde voor elkaar binnen het gezin. En op de achtergrond gaat het over een regime, dat gezinnen verscheurt.
Het is ook een hele mooie film met geweldige acteurs. Vooral de jongste zoon is een brutaaltje zoals je zelden ziet (Pietje Bell valt in het niet hierbij). Hoewel de vader van regisseur Panah Panahi, zelf ook een bekende regisseur, in zijn films ook vaak een belangrijke rol laat spelen door jonge acteurs. Ook de muziek speelt een belangrijke rol in de film, mede door het samen lekker in de auto meeblèren.
Als je van een mooie, grappige, gevoelige en ook wel verdrietige film houdt, dan is Hit the Road een aanrader. Vooralsnog krijgt de film 5 sterren van mij.
