Lakenfeesten, zegt u dat wat? Nee, dat dacht ik al. Maar voor de Leidenaren betekent het een mooi feest. Voor het coronatijdperk was het een groot feest, maar de afgelopen twee jaren bleef het stil, heel stil. Een stille periode, goed voor een Leidse bezinning hoe verder te gaan met alle grote evenementen in Leiden. Evenementen die toch wel een belasting vormden voor de binnenstadsbewoners. Maar ook voor de veiligheid van de vele bezoekers.
En die bezinning heeft geleid tot een afslanking van de Lakenfeesten. Terug van een volle week naar een lang weekend. En eerlijk is eerlijk, dat beviel eigenlijk best wel goed.
De aftrap werd op vrijdag gegeven met de traditionele Peurbakkentocht. Hierbij varen boten die op alle mogelijke manieren versierd c.q. vermomd zijn. Waarbij de creativiteit opnieuw hoogtij viert. Terug naar de oorsprong, was het credo van de organisatie. Want deze tocht was verworden tot een luidruchtig, door alcohol aangedreven optocht van veelal platte schuiten met daarop schreeuwende en drinkende feestvierders. En dat was nooit de bedoeling van de Peurbakkentocht.
Ik heb zelf niet gekeken. Dat heb ik al jaren niet gedaan, omdat het op een gegeven moment helemaal niet leuk meer was. En toch was het feitelijk het meest populaire deel van de Lakenfeesten. Gelukkig was het dit jaar weer terug naar vroeger. Wil je hier toch beelden van zien, kijk dan eens bij Leidse Glibber. ‘S Avonds was er een groot feest op het Stadhuisplein.
Op zaterdag vond een ander traditioneel onderdeel plaats, de Dragonboatraces. Daar hebben we wel even staan kijken. Altijd een prachtig spektakel, die druk peddelende mensen met een slavendrijver achter de grote trom. Best lastig om allemaal in hetzelfde ritme te blijven. Hieronder een aantal foto’s van deze bijzondere boten. Tezelfdertijd was er een ‘Historisch Bier Festival’ maar ook dat moest ik wegens tijdgebrek voorbij laten gaan.
Zondag was dan onze grote dag. Eindelijk mochten de vele straatmuzikanten weer een gooi doen naar de Gouden Pet. De hele middag gingen de muzikanten de strijd met elkaar aan. Van country en bluegrass tot close harmony, Nederlandstalig, Engelstalig, soms zelfs wat jazzachtige invloeden. En dat alles onder een heerlijk zonnetje. Wat wil een mens nog meer. Veel muzikanten trokken voorbij. Hieronder een aantal van hen op de foto en daaronder nog een kort videootje om een indruk van de heerlijk relaxte sfeer.
