Vanaf mijn vroegste jeugd ben ik Feyenoord supporter. Dat kreeg ik al vroeg met de paplepel ingegoten door mijn vader die ook aanhanger van de Rotterdamse ploeg was. Waarom dat precies was weet ik niet, maar ik vermoed dat het iets te maken heeft gehad met het arbeidersmilieu waaruit hij voortkomt. En dan moet je weten dat wij toentertijd in Hengelo in Overijssel woonden, ver weg van de Randstad die nog geen Randstad was.
Mijn vader was vroeger een verdienstelijk voetballer. Voor mijn geboorte speelde hij bij Tubantia in het op een na hoogste niveau van Nederland. Hierboven zie je een foto van het voetbalveld waar ik veel kwam in mijn jeugd. Ooit speelde hij ook wel eens in het Oostelijk elftal en had hij Abe Lenstra als tegenstander. Zijn voetballoopbaan heeft hij afgesloten bij Wilhelminaschool, eveneens in Hengelo. Zelf heb ik niet veel van het voetbalspel gebakken. Toentertijd mocht je pas als 10-jarige lid worden van een voetbalclub. Ik werd toen ook lid van Wilhelminaschool en maakte mijn eerste doelpunt toen ik net nieuwe voetbalschoenen had gekregen. Dit memorabele feit speelde zich af in het dorpje Rossum. Daarna nooit meer gescoord en na een jaar weer afscheid genomen van het edele voetbalspel. ik had toen absoluut geen affiniteit met dit spel.
Tegen die tijd was mijn vader ook voetbaltrainer geworden, eerst nog in Hengelo bij zijn eigen vereniging. Maar later in Tubbergen bij de Tukkers en in Groenlo bij Grollo. Hij ging daar dan op zijn bromfiets naar toe. Voor mij was het voetbalavontuur afgelopen. Ik volgde alleen nog de voetbalcompetitie van op een afstand.
Pas eind jaren 80, toen wij tegenover een voetbalveld woonden en mijn zoon 6 jaar werd, ben ik weer actief geworden bij het voetbalspel. Dit keer eerst als jeugdleider, daarna nog als Jeugdvoetbalspelleider (zo heette een jeugdtrainer vroeger). Ik heb daar zelf nog een diploma van behaald, evenals een scheidsrechtersdiploma. Ik heb dat zo’n zes, zeven jaar gedaan en ben toen weer gestopt.
Enkele jaren daarna ben ik begonnen als sportverslaggever voor de lokale omroep en dat doe ik nu nog steeds. Ik vind het spelletje leuk om naar te kijken en probeer te doorgronden hoe een trainer zijn ploeg wil laten spelen. Waar gaat het goed en waar gaat het fout.
En nog steeds een Feyenoord supporter. Ik was dan ook aangenaam verrast toen ik een appje kreeg van een oud-collega die vroeg of ik zin had om mee te gaan naar de topper tegen FC Twente. Hij is in het bezit van een seizoenkaart en zijn stadionbuurman was ziek en zodoende kon ik diens kaart gebruiken.
Het is elke keer opnieuw een belevenis om de Kuip te beleven. De intensiteit spat van de tribunes, het gezang van de supportersvakken overheerst en je hoort het vraag-en-antwoord gezang heen en weer golven door het stadion. Heerlijk is dat, een geweldige ervaring.
Het weer is zonnig, iedereen heeft een opgeruimd humeur. De eerste helft is grotendeels in het voordeel van FC Twente maar na de rode kaart voor Cerny kantelde de wedstrijd helemaal. Uiteindelijk wint Feyenoord met 2-0, maar het had ook 4-0 of 5-0 kunnen zijn. Maar doelman Unnerstall hield heel veel ballen tegen, tot verdriet van het uitverkochte stadion.
Na afloop beneden nog even een biertje drinken en dan de Rotterdamse file in, op weg naar huis. Met een tevreden gevoel. Het was een mooie zonnige zondag in de Kuip.
voor een fan is een wedstrijd zien in het stadion natuurlijk helemaal je van het , mij krijg je er met een team mooie Belgische trekpaarden niet binnen 🙂
ik voetbalde in , ik dacht ’62 of ’63 bij de ploeg van de SHELL waar pa werkte in Amsterdam bij hun club , 2 wedstrijden , 1 als R back , iemand schop mij tegen de benen , onnodig dus ik ga die achter na en geef hem een hengst terug , uitgelegd , en ik als keeper , nou dat had ik gouw gezien hihi
nee mij zegt het voetbal niets