Al vroeg ziet het er goed uit. Wat sluierwolken, een beginnend flauw zonnetje dat echter alras meer aan kracht won. Een prachtige gelegenheid om eens even stevig door de stad te wandelen. En zo lopen we door het Noorderkwartier van Leiden, een oude arbeiderswijk met veelal woningen van net voor de WO II. Maar ook hier heeft de vernieuwbouw toegeslagen uit de jaren 70. Het is in ieder geval een buurt met een heel eigen karakter.

Vervolgens lopen we terug via Nieuw Leyden, een vrij nieuwe wijk waar de bewoners een kavel grond konden kopen en daar met behulp van een architect een eigen woning lieten bouwen. Deze wijk kenmerkt zich door de grote verscheidenheid aan bouwstijlen en kleur- en materiaaltoepassingen. Een hele bijzondere wijk is het geworden. Je komt er ogen tekort om alle verrassende woningen in je op te nemen. Uiteraard een “dure wijk”, want zoiets is niet voor gewone stervelingen weggelegd.

Inmiddels is de temperatuur zo ver opgelopen dat de jas uitgaat en dat ik gewoon in een t-shirt kan wandelen. Op de terugweg even langs de Action voor wat nieuwe batterijen en daarna zijn we al weer in het centrum. Tijd voor een kopje ochtendkoffie. We zien een vrij tafeltje bij Roos, maar wat blijkt. Naast Roos staat een hele rij mensen te wachten op de vrij tafeltje. Op advies van een voorbijkomende kennis besluiten eega en ik om bij Vooraf en Toe te gaan zitten, op de terrasboot. Die kennis weet te melden dat ze gebak hebben van Maison Kelder en dat is dan wel een pré. Maar kijkend op de kaart zien we ook een ‘pastel de nata’. Dit blijkt een soort klein pasteitje te zijn, gevuld met vanille. Samen besluiten we om dit maar eens te proberen en….. het smaakt heerlijk. Het blijkt een van oorsprong Portugees gebakje te zijn.

Vooraf en Toe is een drink- en kunstlokaal dat sinds de jaren 80 een bekende plek in Leiden is geworden. De vorige, en eerste, eigenaar Hadi zorgde voor een eigen ongedwongen sfeer en creëerde daarmee een eigen publiek. Kunst- en koffieliefhebbers wisselden af met politici en de stoeltjes voor de zaak waren altijd bezet door een vast publiek. Vorig jaar heeft Hadi de zaak overgedaan aan een paar nieuwe eigenaars. Mensen die al bekend zijn met de horeca en die de hele zaak verbouwen. Een nieuwe keuken wordt ingebouwd, maar ze moeten maandenlang wachten op een electriciteitsaansluiting. Koffie, drankjes en kleine hapjes kunnen al wel verkocht worden maar het eetlokaal blijft nog even dicht. Tot voor kort, want nu kun je ‘s avonds ook lekker dineren. En dat is wat we dan ook besluiten.

‘s Avonds dus weer op pad om eens lekker uit eten te gaan. Eega gaat voor de uiensoep en de ‘poisson meunière’ oftewel de dagvis, in dit geval zeebaars. Zelf ga ik voor de ‘steak tartare préferé’, voorafgegaan door garnalenkroketjes. Als toetje kiezen we ‘affogato’ en ‘café Liégeois’, twee ijscoupes. Het eten is voortreffelijk, de wijnen smaken goed, de bediening is vriendelijk en correct en de sfeer is eigentijds. Kortom, een aanrader als je eens op zoek bent naar een goede keuken, zonder pretenties maar kwalitatief goed. Na twee uur tafelen gaan we tevreden weer huiswaarts.