Het verhaal

Rose vertelt het verhaal van de busreis naar Parijs met een weekje daaraan gekoppeld. Op reis gaat Inger, samen met haar zus Ellen en zwager Vagn. Het probleem zit erin, dat Inger schizofreen is en in een instelling woont. Haar zus en zwager willen haar een keer terugbrengen naar Parijs, waar Inger een tijdje heeft gewoond.

In de bus stelt iedereen zit voor. Zo ook Inger, die onomwonden vertelt dat ze schizofreen is. Tijdens de busreis ontstaan er uiteraard diverse problemen, die niet alleen met Inger te maken hebben maar ook met de vooroordelen van sommige medereizigers, zoals de wiskundeleraar Skelbæk die met vrouw en zoontje Christian op stap is. Skelbæk is de man van orde en reinheid, die een hekel heeft aan alles wat afwijkt. Dit zorgt de hele film door voor nogal wat problemen. Zoontje Christian echter is hevig geïnteresseerd in Inger en wil alles weten wat schizofrenie is en hoe ze het heeft gekregen.

Eenmaal in Parijs aangekomen verrast Inger iedereen tijdens het eerste diner door haar vloeiende Frans. De anderen spreken geen woord Frans en Inger zorgt er voor dat iedereen weet wat hij/zij te ten krijgt. Vervolgens bestelt ze ook nog eens bijpassende wijnen, voor haar rekening.

Langzamerhand krijgen we via flashbacks zicht op wat Inger in Parijs heeft meegemaakt. En daarmee wordt ook duidelijk hoe haar psychose is ontstaan.

Na nog een aantal toeristische sight-seeings raakt Inger betrokken bij een ongeval en komt even in het ziekenhuis terecht. Ze ontmoet een Frans-Algerijnse taxichauffeur die haar begrijpt en waar ze mee op stap gaat. Uiteindelijk voert de bus het drietal terug naar Denemarken.

De filmgegevens

Regisseur: Niels Arden Oplev
Cast: Sofie Gråbøl, Lene Maria Christensen, Søren Malling en nog meer bekende Deense acteurs.
Duur: 1 uur 46 minuten
Te zien: vanaf 8 december in de Nederlandse bioscopen

Wat vind ik er van

Rose is tegelijkertijd een hele dramatische film en een grootse komedie. Die komische momenten zorgen dan voor een moment van ontspanning, als iedereen tegen de tranen vecht. Het is een film die een klein beetje inzicht geeft in het begrip psychose, de oorzaak, het gevolg en hoe er mee om te gaan.

Uiteraard kan dit niet in zijn geheel in een film duidelijk worden gemaakt. Maar het maakt ook duidelijk hoe anderen hiermee omgaan. Negatief, positief, totaal verzorgend of helpend om op eigen benen te staan. Hierin de film goed geslaagd.

Het spel van Sofie Gråbøl (bekend van “The Killing”) is indrukwekkend. Zonder pathos weet zij perfect te laten voelen wat zij voelt. Ook de andere rollen zijn in goede handen, zoals meestal in Deense films.

Regisseur Niels Arden Oplev heeft het geheel in een prettige vorm gegoten. Het verhaal wordt duidelijk verteld, de beelden spreken voor zichzelf, kortom een prettig geheel.

Ik vond Rose een prachtige aangrijpende film, die door de humor niet te zwaar wordt. In de loop van de film snap je waar de titel op slaat. Voor mij is deze film 5 sterren waard.