Hoofdbureau van politie, Grenoble. Boven wordt een feestje gevierd. Ht hoofd van het onderzoeksteam gaat met pensioen. De glazen worden geheven, grappen gaan rond, herinneringen worden opgehaald. Toespraken volgen en uiteindelijk wordt Yohan als opvolger gepresenteerd. Een nog vrij jonge agent, een Breton.
Volgende scène. Het is diep in de nacht als de 21-jarige Clara afscheid neemt van haar vriendin Nanie. Die vraagt nog bezorgd of Clara niet wil blijven slapen, maar die wil dat niet en gaat op pad. Onderweg neemt ze nog een kort filmpje op als dank voor de avond en stuurt dat naar Nanie. Maar plotseling staat er een gemaskerde donker geklede man voor haar. Die gooit benzine over haar heen en steekt haar in brand. Een moord is gepleegd.
Het team van Yohan krijgt de opdracht om de moord te onderzoeken en de moordenaar op te sporen. Langzaam krijgt het team een beeld van wie Clara was. Duidelijk wordt dat Clara veel los-vaste seksuele relaties had. Hetgeen automatisch leidt tot een lange lijst van mogelijke verdachten. Maar die vallen een voor een af en na een jaar geeft Yohan de onderzoeksopdracht terug. Er resteert geen verdachte meer.
Drie jaar later roept een vrouwelijke onderzoeksrechter Yohan bij zich. Ze wil dat de zaak wordt heropend want ze kan het niet hebben dat er geen dader is. Op de dag dat drie jaar eerder de moord werd gepleegd, worden verschillende plekken in de gaten gehouden. Bij het graf van Clara wordt een camera geplaatst. En o wonder, ‘s nachts komt er een onbekende jongeman die op het graf gaat liggen en een liedje zingt. Opwinding bij de rechercheurs. Zou dit een doorbraak betekenen. Maar nee, ook deze persoon heeft een alibi.
En zo blijft deze moord onopgelost. Deze film is gebaseerd op een echt gebeurde moord, die ook niet opgelost werd.
De filmgegevens
Regisseur: Dominik Moll
Cast: Bastien Bouillon, Boulli Lanners, Pauline Serieys en anderen
Duur: 1 uur en 55 minuten
Te zien in het Emerging:selections programma van het Leiden International Film Festival
Nog niet bekend of deze film in de Nederlandse bioscopen komt.
Wat vind ik er van
La Nuit du 12 is een misdaaddrama zonder gierende achtervolgingen of spetterende schietpartijen. Het laat zien hoe een onderzoek stuk loopt waardoor de spanningen binnen het team oplopen. Frustraties alom want iedereen wil de gruwelijke moord oplossen. De frustratie loopt bij de oudere collega Marceau, die ook kampt met privé problemen, dusdanig op dat hij ontslag neemt. Niet nadat hij een verdachte te lijf is gegaan.
Ook komen binnen het team vrouwonvriendelijke vooroordelen naar boven. Zoals het idee dat Clara misschien wel een “sletje” was en de moord eigen schuld was. Jaloezie is dan het motief. Yohan moet hiervoor de strijd intern aangaan met jongere collega’s.
Kortom, een prima politiefilm die een goed beeld geeft van de uitdagingen van het moderne politiewerk. En die recht doet aan het idee dat iedere rechercheur een onopgeloste zaak kent, die hem levenslang blijft achtervolgen. De film krijgt vier sterren hiervoor.
