‘t Is weer voorbij die mooie Kerst is een mooie parafrase van dat beroemde liedje van Gerard Cox uit 1973. U kent het vast nog wel, “het is weer voorbij die mooie zomer”. Zo beschouw ik ook het voorbijgaan van de kerstdagen dit jaar.
Opnieuw geen witte kerst dit jaar. Komt dat ooit nog terug met die klimaatverandering. Of mogen we er alleen maar van blijven dromen. Stel je voor dat je op Eerste Kerstdag de gordijnen opendoet en er ligt een heerlijk pak witte sneeuw. Knerpend onder je voeten als je de eerste schreden buiten zet. Een maagdelijk wit tapijt als je vroeg bent. Maar helaas…… niets van dit alles. Gewoon 9 graden boven nul en nog wat regen ook.
En hoe zag mijn grijs-natte kerst er dan uit.

Eerste Kerstdag

Eerste Kerstdag is familiedag. Kinderen en kleinkinderen komen op bezoek, vandaar dat eega al dagenlang bezig is met de keukenvoorbereidingen. Een simpel patatje met een kroketje en een frikandelletje voldoet tegenwoordig niet meer als kerstmaaltijd. Dus worden de dikke naslagwerken van Ottolenghi geraadpleegd en daar valt dan het oog op de knolselderijsteaks met een Café de Paris-saus.
Maar eerst moet er met de kleinkinderen worden geschaatst op de Drijvende IJsbaan, waarover ik eerder schreef. De grootste kreeg ijshockeyschaatsen en krabbelde langs de boarding dat het een lieve lust was. Het was letterlijk krabbelen want je moet ergens beginnen. De jongste stond voor het eerst op het ijs en dat was toch wel een hele belevenis. Maar beiden hebben veel plezier gehad en al met al toch uren op de ijzers gestaan.
Daarna was het tijd voor de kerstmaaltijd. Een heerlijk zachte knoflooksoep ging vooraf aan genoemde knolselderijsteaks. En als toetje kregen we vegan ijs met stoofpeertjes. Niemand wist dat het vegan ijs was, iedereen dacht dat het heerlijk roomijs was.
Kortom, het was een heerlijke smulmaaltijd waarvan iedereen heeft genoten.

Tweede Kerstdag

Na de drukte van de eerste dag is het deze dag aanzienlijk rustiger. Een weldadige rust kun je zeggen. Een dag voor een museumbezoek. Dus 0togen we richting het Sieboldhuis, het Japanmuseum op het Rapenburg. Daar is een mooie tentoonstelling over de Japanse esthetiek in fotografie en keramiek, Wabi-sabi. Maar dit museum bleek op deze dag gesloten. Alle andere musea zijn open, behalve nou net deze. Jammer, maar dan maar even lekker door de stad wandelen. ‘s Avonds hebben we voor het kerstdiner geboekt bij Proeflokaal 1574, een vrij nieuw klein en intiem restaurant, vooral bekend door zijn wijnen. Men had een 5 gangen kerstdiner dat er als volgt uitzag.

• Oesters & champagne, met een glaasje Autreau Premier Cru Brut (een echte champagne van drie druivensoorten)
• Coquilles met pastinaak, witlof en mosterdfruit, vergezeld van een glas Fossadragone Veneto
• Gekonfijte eendenbout met salade van venkel & citrusvruchten, met een glas Domaine de Cibadiès Languedoc
• Gestoofde sukade met knolselderij, pompoen, spruiten en hazelnoten, met een glas Baron de Ley Club Privado Rioja
• Witte chocolade cheesecake met peer & crumble, met een glaasje Sauternes.

Na drie uurtjes te hebben gezeten was het weer tijd om even de benen te strekken en richting huis te lopen, na een uiterst smakelijk etentje vol verrassingen. We komen zeker nog eens terug bij de nieuwe chef-kok Michael Newton.

En zo zijn de kerstdagen weer voorbij. ‘t Is weer voorbij die mooie Kerst.