Zaterdagmiddag, vlak voordat ik vertrok naar ARC – SC Feyenoord voor Studio Alphen, kreeg ik een heel mooi appje van een vriend en oud-collega. Het berichtje luidde Herman, kan ik je straks even bellen over 010-020 morgen….. heb een toegangskaart over? Hoor het graag z.s.m. Als Feyenoord supporter sprong mijn hartslag een keer over en mijn hoofdafdruk is nog zichtbaar op het plafond. Ik greep mijn telefoon en belde onmiddellijk terug. Zondagochtend om 12 uur bij de benzinepomp kon ik in de Feyenoord Express stappen om de klassieker, altijd een spektakel, te ervaren.

De reis naar de tempel

Klokslag 12.00 uur, benzinepomp Levendaal. Dik aangekleed, muts op, handschoenen aan. Een grauwe lucht, iets boven het vriespunt en gelukkig weinig wind. De Express kwam aangesnord en behaaglijk gezeten voerde deze ons langs Den Haag en Delft door de Beneluxtunnel naar Rotterdam-Zuid. Daar wachtte de vaste parkeerplaats, dichtbij de Kuip en onontdekt door de grote meute. Altijd een plekje op een kwartiertje lopen van die grootse oude voetbaltempel.

Ruim van tevoren kwamen we aan en konden we de grote drukte bij de toegangspoorten vermijden. Gelukkig geen gedoe met kwaadwillende “supporters”. Tweede ring, vak NN, dat is ongeveer ter hoogte van de middenlijn. Op de stoeltjes lag confetti en een rode vlag. De dj deed zijn best om de al goede sfeer nog swingender te maken. Toen de gladiatoren de arena betraden leek het alsof de wereld verging. Massaal gezang, oorverdovend gejoel, knallend vuurwerk, rode en groene vuurpotten met wijdverspreide rook, zware kanonschoten buiten het stadion, die het stadion deden trillen op zijn grondvesten.

De strijd

14.30 uur, het snerpende fluitje van hete beginsignaal. De helden begonnen met het rondrennen achter het lederen monster aan. Na 34 minuten een striemend schot in de rechter bovenhoek en de Rotterdammers leiden met 1-0. Een pandemonium breekt los, de voorsprong wordt optimaal beleefd. Even later is het pauze, even de benen strekken. Dan halverwege de tweede helft de misschien wel een beetje verwachte gelijkmaker. Een stilte daalt neer over de 43.000 toeschouwers. Gaat het dan nog verkeerd? Maar de rood-witte brigade uit Rotterdam recht de rug en probeert de winnende treffer alsnog te scoren. Een grote kans gaat voorbij en dan is de klassieker, altijd een spektakel, voorbij.

Tijd om de steile trappen af te dalen, op weg naar een welverdiend biertje. En daarna aansluiten in de file richting huis.

Eens te meer bleek: de klassieker, altijd een spektakel.