Een zonnige stadswandeling – het vervolg

Ik eindigde een weekje geleden tijdens mijn wandeling door het Singelpark halverwege op het Ambachtsplein. Daarom nu ‘Een zonnige stadswandeling – het vervolg’, waarbij ik begin bij het Energiepark. Onderweg kwam ik langs een mooie tekst op een raam, “de beste manier om je dromen waar te maken is om wakker te worden”.

Enfin, het Energiepark is momenteel een stukje grasland dat in de toekomst moet worden omgetoverd tot een cultuurpark (of zoiets). Aan de singelkant staan twee oude industriële gebouwen, waarvan het grootste inmiddels in gebruik is als kunstgalerie van EST Art Foundation en het andere mogelijk een ijssalon wordt. De verdere ontwikkeling is onderdeel van het totaalplaatje waarbij een aantal gebouwen (kantoren en woningen) worden gesloopt en vervangen door nieuwbouw. Dan kan ook het Energiepark weer verder.
Naast het Energiepark staat dan Nieuwe Energie, waarin vroeger een spinnerij van textielfabriek was gevestigd. Nu zitten er vooral bedrijfjes in de communicatiesector. Maar dit pand staat aan de waterkant, dus voor de singelparkroute moet je hier ook even oversteken en aan de buitenkant van de singel doorlopen.

De oevers van de singel zijn een paar jaar geleden helemaal opnieuw heringericht en zien er nu heel natuurlijk uit. Een enorme verbetering ten opzichte van de oude kale oevers. Doorlopend kom je bij de Lammermarkt, een steenvlakte die totaal misstaat als onderdeel van het Singelpark. Dat hier geen park mogelijk is vanwege de 3 October kermis. Die moet hier een week per jaar met grote attracties kunnen staan en daardoor kun je geen bomen neerzetten. Onder de steenvlakte zit een grote parkeergarage.
Bij molen de Valk steken we weer over naar de binnenkant van de singel. Molen de Valk is een stellingmolen uit 1743, nu ook een molenmuseum. Vroeger werd hier graan gemalen en vanaf de stelling heb je mooi uitzicht over de stad.

Langs de Oorlogsmonument 1940-1945 loop ik door naar de ingang van Museum Volkenkunde. Door de museumtuin loop je rond dit grote monumentale pand, waarin vroeger het academisch ziekenhuis gevestigd was. Het is een van de oudste volkenkundige musea ter wereld. De tuin op zich is niet zo bijzonder maar er staan een paar mooie beelden.
Als je de tuin uit loopt, loop je recht tegen de Morspoort aan. Een van de twee oude stadspoorten die Leiden nog heeft. De Morspoort stamt uit 1669 en staat feitelijk recht tegenover de Zijlpoort aan de andere kant van de stad.
Ik loop verder langs Molen de Put (een nagebouwde molen) de Rembrandtbrug op. Vanaf dit ophaalbruggetje heb je mooi uitzicht op het centrum, over het water. Links de molen, waar vroeger de molen stond waar vader Rembrandt molenaar was en rechts de geboortegrond van Rembrandt. Links langs het Galgewater de fraaie 17e eeuwse gevel van de oude Stadstimmerwerf.

En zo belanden we in het Rembrandtpark, waar de oude Kweekschool der Zeevaart staat. Een groot pand uit 1855 waarin vroeger de lagere rangen van de marine werden opgeleid. Door het park komen we aan de andere kant van het Noordeinde richting universiteit, de Humanities Campus. Deze ietwat detonerende universiteitsgebouwen worden afgebroken door een compleet nieuwe campus, rondom een nieuw aan te leggen campuspark. Dat draagt dan weer bij aan de verfraaiing van het Singelpark. Vooralsnog is het Arsenaalplein een foeilelijk stukje playgrond, maar het uitzicht over de Groenhazengracht vergoedt dit een beetje.

Via deze gebouwen kom je terecht bij de Hortus en daar houdt het Singelpark echt even op. Want dit is een soort museum waar je voor moet betalen. Een heel mooie Hortus die absoluut de moeite van een bezoek waard is. Prachtige planten en bomen, fraaie kassen en lekkere zitplekken. Maar voor het Singelpark moet je er wel omheen lopen en dat kan prima. Onder het P.J. Veth gebouw door kom je dan bij een heel mooi intiem grachtje, de 5e Binnenvestgracht. Loopt parallel aan de Hortus en is daardoor heel groen. Aan het eind kom je bij de Sterrenwacht, maar daar is het nu afgesloten vanwege bouwwerkzaamheden.

Even een stukje omlopen dus en dan kom je bij de Boisotkade, waar het groen weer gewoon doorgaat. Vanaf de brug een mooi uitzicht op de Vliet waar in 1574 de geuzen binnenvoeren met hun platbodems bij Leidens Ontzet. Ook een mooie gracht. Verder lopend kom je op de Jan van Houtkade. Weinig parkidee, een drukke straat met veel parkeerplaatsen. Maar, dit wordt helemaal veranderd. Parkeerplaatsen verdwijnen en maken plaats voor breder groen, waarbij je in de toekomst via een vlonder onderlangs de singel kunt lopen. Aan deze kade staat de enig overgebleven waltoren met de naam ‘Oistenrijck’, stammend uit 1485. Vroeger waren er 33 maar die zijn allemaal gesloopt.
En zo belanden we weer bij het Plantsoen, het beginpunt van de vorige wandeling. Lopend kom ik langs de oude monumentale volière richting mijn woonstee, perfect gelegen in een smal straatje. Daarmee komen we aan het einde van een stadswandeling – het vervolg. Hier lees je het eerste deel van deze wandeling.