Drie weekenden met vele smaken, zo kun je de afgelopen weekenden wel omschrijven. De eerste twee weekends van juli waren nog volop toeristische trekkers, maar daarna is dan eindelijk de rust teruggekeerd in de stad. Veel mensen zijn met vakantie waardoor het minder druk is.

Zaterdag 1 juli begon nogal bewolkt. Het zonnetje liet zich niet van zijn/haar beste kant zien en de wind wilde af en toe ook nog wel een duit in het zakje doen. Maar het was 1 juli, het begin van de tweede helft van dit jaar en tegelijk de viering van Keti Koti. Ook hier in Leiden werd de afschaffing van de slavernij herdacht met een ministerieel bezoek en muziek, veel muziek. En laten we eerlijk zijn, Surinaamse en Caraïbische muziek zorgen altijd voor een uitbundige sfeer. Dus na het middagbroodje op pad, richting Keti Koti. Maar onderweg kwamen we langs boekhandel de Kler en eega wilde graag even binnenwippen. Het oog viel al snel op Schuilplaats voor andere tijden, van Georgi Gospodinov. Een boek waarvan ik een gloeiende recensie met 5 ballen had gelezen in de NRC. Snel naar de kassa en een boek rijker door naar Keti Koti. Maar helaas, enkele honderden meters verderop is weer een boekwinkel, Kooyker. En ja, eega wilde daar ook even naar binnen wippen. En daar zag ik het boek Morgen en morgen en morgen van Gabrielle Zevin liggen en daar had medeblogger DJaktief al fraai over geschreven. Ik vertelde eega daarover waarop zij besloot om dan maar dit boek te kopen (en tot nu toe is ze niet teleurgesteld). Dank voor de tip DJaktief.

Inmiddels was de tijd voortgeschreden en was de dorstigheid ietwat toegenomen. Dus maar even een stukje terug gewandeld naar het terras van City Hall voor een kopje koffie en een Italiaans biertje. Lekker even ontspannen in een druk stadscentrum, temidden van de marktkramen. Helaas begon het een beetje te miezeren en zonder paraplu en regenkleding besloten we maar om Keti Koti een keer over te slaan en terug te gaan naar huis. Twee mooie boeken rijker, terwijl er thuis nog zo’n 1800 pagina’s leesvoer lag te wachten. Uiteraard thuis eerst even naar de Tour kijken en daarna nog even een aflevering van “Marcel & Gijs”, het heerlijk onzinnige praatprogramma op SBS. En daarna de neus in de boeken. Mijn neus stak in Het donkere woud, het tweede deel van de trilogie van Cixin Liu.

De zondag daarna besloten we om naar het Kijkhuis te gaan, voor de film Asteroid City van regisseur Wes Anderson. Ik ben een groot bewonderaar van diens films. Altijd tegen het absurde aan, vooral de dialogen. Altijd met hele typische pastelkleuren. Altijd tot in de finesses afgewerkt. En altijd met hele bijzondere en aparte verhalen. Zo ook dit keer. Lees hier de review van RogerEbert.com.
Na de film liepen we even een paar honderd meter door naar Museum de Lakenhal. Het was namelijk de laatste dag van de tentoonstelling David Bailly – Tijd, dood en ijdelheid. Een bijzondere tentoonstelling omdat Bailly, tijdgenoot van Rembrandt, eigenlijk onbekend is bij het grote publiek. Deze grote overzichtstentoonstelling heeft daar wel was in veranderd. Want Bailly bleek ook een uiterst begaafd schilder te zijn. Vooral zijn meesterwerk Vanitasstilleven met portret van een jonge schilder kreeg veel aandacht.

Na al deze cultuur werd het tijd voor een ietwat late lunch. De terrassen zaten overvol, mede vanwege Woodstock on Water, een jaarlijks terugkerend evenement waarbij band op schuiten muziek maken en bij de terrassen stil blijven liggen. Zoals de naam al aangeeft, Woodstock, wordt er vooral muziek uit de jaren 70 en 80 gespeeld. Altijd leuk en als je aan de zijkant op een terrasboot zit, dan zit je echt goed! Maar goed, de lunch dus. We konden nog net een tafeltje bemachtigen in het steegje naast Roos. En daar hebben eega en ik allebei gesmuld van een heerlijke B.A.E. Brioche.
Waarna we nog even verderop in het steegje bij Bistro Goeswijn hebben gereserveerd voor een heerlijk etentje vanwege ons 22-jarig huwelijk verderop in de week.
Waarna het tijd was om huiswaarts te keren voor een Tour etappe. We kijken overigens altijd op het Belgische Canvas vanwege het deskundige en vermakelijke commentaar.

En toen kwam het volgende weekend. Tropische temperaturen waren voorspeld en tropische temperaturen werden het. 37 graden bij ons in de tuin, in de schaduw. En dat terwijl dit het weekend was met de Rembrandtdagen, waarin de Pieterswijk werd uitgedost als een 17e eeuwse wijk. Heel veel vrijwilligers, uitgedost in kledij als ware het de tijd van Rembrandt. Met op straat allerlei uitbeeldingen van zijn beroemdste schilderijen, zoals de Nachtwacht en de Anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp. De Pieterswijk rondom de eeuwenoude Pieterskerk leent zich hier uitstekend voor. Maar bij ons ontbrak de puf om bij die temperatuur lekker door de stad te gaan lopen. Pas aan het eind van de middag zetten we even de gang erin, maar toen waren de Staalmeesters al gevlogen. Die hadden natuurlijk, met die dikke kleding aan, ook veel last van de warmte.
De zondag na die tropische zaterdag was het nog wel warm, tegen de 30 graden. Maar rond vieren viel er een verkwikkend buitje en dat verdreef de benauwende warmte een beetje.
Kortom, een weekend met weinig beweging en veel gepuf.

En toen was het op met de feestelijkheden in de binnenstad. De rust keerde weer en het volgende weekend was een weekend waarin vele plaatsgenoten met vakantie gingen. De schoolvakanties zijn begonnen en dat is goed te merken. Rustig op straat, zelfs vrij rustig op de zaterdagse markt. De zaterdag hebben we benut om boodschappen te doen voor de viering van eega’s verjaardag. Eigenlijk op maandag, maar vanwege een gewone werkdag dan maar op zondag. Ditmaal zonder kinderen, maar met broer en zus van eega. Een smakelijke lunch met makreel als hoofdmoot en toen was het weer voorbij en begonnen we weer gewoon aan week 29. Het waren drie weekenden met vele smaken.