Het was weer een druk weekend. De eenvoudige simpele zomerweekends zijn weer verleden tijd. Activiteiten starten weer op en de gevolgen zijn merkbaar.

Voor mij betekent dat weer het doen van live voetbalverslagen voor Studio Alphen. Dus zit ik meestal op de zaterdagmiddag bij een voetbalwedstrijd om daar voor de radio verslag van te doen. Zo zat ik vorige week al in Noordwijk voor de wedstrijd tussen het Noordwijkse SJC en Alphense Boys. Voor beide ploegen het begin van de competitie in de 4e Divisie A. Dat werd een vermakelijke wedstrijd met een eerlijke verdeling van acht doelpunten, 4-4.

Zaterdag

Deze zaterdag zit ik dan weer eens, voor het eerst sinds lange tijd, op heel vertrouwde grond. Namelijk in Hazerswoude-Rijndijk, het dorp waar ik zo’n 27 jaar heb gewoond. En dan ook nog aan de rand van het plaatselijke sportpark. Dit keer keer ik daar weer terug maar ik zie nog maar weinig bekenden. Het is lekker weer en ik nestel me op de tribune, met uitzicht op het huis waar ik zo lang woonde. De wedstrijd is een bekerwedstrijd, waar de meeste clubs weinig belang aan hechten anders dan een interessant oefenpotje voor de competitiestart.

De wedstrijd gaat tussen Bernardus en Woubrugge, een 5e-klasser tegen een 4e-klasser. Het niveau valt me alleszins mee, ik heb dat wel eens slechter gezien. Na veel strijd winnen de gasten uit Woubrugge met 1-3.

Het betekent wel dat ik de Canal Pride in Leiden heb gemist. Wel een beetje jammer, want wat ik erover lees is dat het erg druk was in de stad. Veel kijkers langs de grachten en dat is wel heel leuk. Een soort van Peurbakkentocht zullen we maar zeggen, maar dan net iets anders.

Eega is helaas ziek geworden. Een fikse verkoudheid met een flinke koorts. Dat is niet fijn, zeker niet met het oog op het komende vakantieweekje in de Achterhoek. Maar ja, ziekte laat zich niet zo maar beteugelen. ‘s Avond kijken we een aflevering van Dalgliesh, een ouderwetse Britse politieserie. Verder kijk ik nog even naar RKC Waalwijk tegen PSV en dan is het weer slaaptijd.

Zondag

Zondag is uiteraard een rustdag. Het is heerlijk weer maar eerst moet ik kijken naar FC Utrecht tegen Feyenoord. Als F-supporter mag je dat natuurlijk niet missen. Zeker niet als Utrecht de tegenstander is. Normaliter is dat altijd een lastig duel voor de Maasstedelingen maar Utrecht is Utrecht niet meer. Ondanks alle ervaring klopt er bij de Utrechtse ploeg helemaal niets van en Feyenoord wint op een slof en een ouwe voetbalschoen met 1-5.

Daarna is het tijd om een frisse neus te halen. Hoewel, met de heersende temperatuur is er weinig sprake van een frisse neus. Maar het is altijd een genoegen om kinderen in het singelwater te zien spartelen en duiken. Maar je moet wel uitkijken natuurlijk want het is duidelijk spitsuur op het water met allerhande vaartuigen. Op de foto van de Zijlpoort zie je een aantal typisch Leidse elementen bij elkaar komen. Historie, terrassen, water, bruggen en fietsen. Even verderop staan de stalen roestbeelden van Frans de Wit als stramme wachters van het Ankerpark. Vroeger stond hier een grote metaalfabriek waar enorme scheepsankers werden gemaakt. Vandaar uitkijkend over de singel zie ik een nieuw opgebouwde houten woonark en de nieuwe penthouses bovenop het oude meelpakhuis. Op de voorgrond zie je de nieuwe silotoren in aanbouw. Een prachtig project. En dan gaat het al weer richting huis, maar eerst nog over de Hapynionbrug, de hoogste brug van Leiden. Onderdeel van het Singelparkproject. Een mooie brug, als je het mij vraagt, met een heel bijzonder uiterlijk en vormgeving.

En dan kom ik weer thuis. Het was weer een druk weekend.