Het zit er weer in, de hutspot. En zo hoort het ook op 2 October, de dag voorafgaand aan het Feest der Feesten. Vanochtend eerst nog een vergadering van de webredactie van de Leidsche Mondialen en vanmiddag een bestuursvergadering van diezelfde club. Dan op het gemakkie teruglopen door de stad, die al aardig begint vol te lopen. Ik hoor opvallend veel Duits, misschien hebben de scholen daar vakantie.

De bierwagens staan op hun plaats, de podia zijn bijna klaar, maar het is nu nog rustig. Je ruikt bijna de hutspot (een beetje overdreven gesteld). Het is zomers warm buiten, je ziet aan de mensen dat de zomer nog in hun hoofden zit. Mensen zetten al vast tafel en stoelen buiten, om optimaal te kunnen genieten van al het moois en lekkers wat nog komen gaat. Inmiddels zijn een aantal straten afgesloten, want het is Feest.

Na even thuis nog wat werk te hebben gedaan lopen Lief en ik om half zes richting Hooglandse Kerkgracht voor de grote hutspotmaaltijd. Onderweg komen we hele kinderscharen tegen die zich voorbereiden op de Taptoe, die later om half acht gaat beginnen. Een Taptoe voor alle verenigingen uit Leiden en muziekkorpsen uit de regio. Meestal een lang slingerend lint dat door de stad beweegt. Maar we lopen door en sluiten achteraan in de rij van mensen, die langzaam schuifelend voortbeweegt richting opscheppunt.

En dan is het zover, een bak met een lepel wordt volgeschept, met hutspot en klapstuk. Ergens in de drukke menigte een tafeltje zien te vinden om de hete hutspot te verorberen. Meestal lukt dat prima aan een statafel, zo ook deze keer. Even lekker kletsen met wildvreemde andere Leienaars hoort ook bij de traditie. Na de hutspot nog even een klein rondje door het centrum. IJsje halen slaan we, vanwege de lange rij, maar over. Nog wel even een zak met olie- en krentenbollen scoren, dat hoort er ook bij. En dan terug, richting huis.

Onderweg komen we nog veel meer groepen kinderen tegen, met gloeiende wangen van de spanning om straks in de Taptoe mee te lopen. Ouders en grootouders allemaal trots langs de kant. Vaak zegt men dat de ene helft van de Leidenaren naar de andere helft staat te kijken. Dat klopt wel een beetje. En zie, daar in de verte komt ook het eerste muziekkorps aanmarcheren, al schetterend. En zo kunnen we zeggen: “Het zit er weer in, de hutspot”.