Ergens op het Argentijnse platteland ligt het dorpje Alsina. Veel inwoners zijn voor een betere toekomst weggetrokken naar Buenos Aires. Oud profvoetballer Fermin Perlassi, wereldberoemd in het dorpje vanwege een doelpunt dat hij ooit heeft gemaakt. Er staat dan ook een standbeeld van hem in het dorpscentrum.
Samen met zijn vrouw heeft Fermin zijn oog laten vallen op een oude graansilo. Hij denkt dat als deze silo weer in gebruik wordt genomen, met bijbehorende fabriek, er weer veel mensen werk kunnen vinden en dat dit goed is voor de toekomst van het dorp.
Maar….. hij heeft onvoldoende geld om de boel te kopen. Maar hij bedenkt dat het als coöperatie kan worden gedaan en legt zijn idee voor aan een aantal dorpsbewoners. Die willen allemaal wel mee doen en geven hun bijdrage aan hem. Fermin bergt het geld, 150.000 dollar, op in een kluis bij de bank in de dichtstbijzijnde stad. Met dit geld hoopt hij een banklening te krijgen waardoor de silo kan worden gekocht.
De bankdirecteur haalt hem echter over om het geld op een bankrekening te zetten. Hij kan er dan voor zorgen dat de lening binnen een paar dagen rond is.
Maar dan slaat de crisis ongenadig toe. De Argentijnse ‘corralito’ wordt ingevoerd en dat betekent dat alle banktegoeden worden bevroren. Er mag elke week slechts een klein bedrag worden opgenomen.
Van een eerlijke bankbediende hoort Fermin dat de bankdirecteur, samen met een advocaat, alle gelden de dag voor de ‘corralito’ contant hebben opgenomen en achterover gedrukt.
Het geld is dus weg. Maar Fermin en kornuiten laten het er niet bij zitten en gaan op jacht naar hun tegen geld.
‘La odisea’ is een lekker wegkijkende film, die met humor en spanning een inkijkje geeft in de tijd dat Argentinië niet aan de rand van de afgrond stond, maar er al was ingedonderd. Er zit een mooi tempo in de film en je ruikt het Argentijnse platteland. De karakters worden niet al te veel uitgediept, maar er zitten wel een paar fraaie typetjes bij.
Een film om gewoon een middagje of avondje te ontspannen.
Begin jaren 80 in Gotham City. Een vervuilde stad, want de vuilnisdienst staakt al weken. De ratten hebben vrij spel, temidden van de grote stapels afval. De mensen zijn wanhopig, misdaad stijgt. De werkloosheid is hoog en de armoe groot. 
Deze week zag ik de film Dogman van regisseur Matteo Garrone. De man die ons tien jaar geleden de rauwe misdaadfilm Gomorrah bracht. Dogman speelt zich in een gelijksoortige omgeving af. Een troosteloze wijk met mishandelde flatgebouwen, een smerig en verlaten strand, vieze straten, kleine onaanzienlijke winkeltjes, flakkerende lampen. Kortom, de mislukking van Italië (om het eens prozaïsch te zeggen).
In deze wijk woont Marcello, een gescheiden man die een klein winkeltje heeft waar hij honden verzorgt. Vandaar de naam Dogman.
Marcello is een een goedmoedige sloeber met weinig geld. Althans zo leren we hem in het begin kennen. Klein van stuk, enigszins gebogen van figuur, met morsige kleren. Een echt Italiaans typetje. Hij is gek op zijn dochter Alida en droomt ervan om samen met haar op vakantie te gaan naar de Maldiven. Hoewel geen van beiden ook maar enig idee hebben waar die liggen.
Hij gaat wel regelmatig met haar duiken, vanaf een boot een stukje uit de kust. Kortom, een aardige man die een moeilijk leven heeft in een moeilijke wereld.
Maar dan komt Simone op de proppen. Een grote vent met een stierennek, een brute lomperd die zich alleen maar met zijn vuisten gewelddadig kan uiten. Marcello beschouwt Simone als een soort vriend en dan blijkt dat Marcello coke handelt. Daarom komt Simone langs. Die wil coke en wel zo snel mogelijk en steeds meer.
De relatie tussen Marcello en Simone lijkt op vriendschap, maar is eigenlijk toch gebaseerd op angst. Angst voor het tomeloze geweld van Simone. Op een gegeven moment wil Simone vanuit Marcello’s hondenzaakje de muur naar de naastgelegen goudhandel doorbreken om te kunnen inbreken. Hoewel Marcello tegensputtert voert Simone dit plan toch uit. Gevolg: Marcello wordt opgepakt omdat hij weigert te verklaren dat Simone het heeft gedaan. Angst voor de gevolgen van het verraad, misplaatste loyaliteit richting Simone, trots of een mix hiervan. Wie zal het zeggen, maar Marcello verdwijnt een jaar achter de tralies.
Als Marcello vrijkomt wil hij zijn deel van de buit van Simone. Die lacht hem uit en dan zint Marcello op wraak. Die er dan ook komt. Ik zal daar verder niets over verklappen.
Als het weer weer wat minder wordt, dan komt automatisch de bioscoop weer in beeld. Maar dan blijkt dat je net in een soort overgangsfase zit qua films. Van de zomerperiode met veel kinder- en gezinsaanbod tot de start van het nieuwe filmseizoen in september (dan komen meer premières los).
“Under the Silver Lake” is een prachtig geproduceerde film van een dikke twee uur. Achtergrond is Hollywood, met zijn mooie natuur en zijn grote villa’s. Maar de grote vraag is waar de film nou precies over gaat.
