Tagarchief: communicatie

TV series, Zien

Einde van The Newsroom, een van de betere tv-series

Een reactie plaatsen

The NewsroomVanavond kwam er een einde aan The Newsroom. Na 25 afleveringen zat het er op voor Will McAvoy (Jeff Daniels), de scherpe nieuwspresentator van ACN News Night. De dood van de nieuwsdirecteur Charlie Skinner (Sam Waterston) was, naast het einde van een tijdperk, tegelijkertijd een nieuwe start. Bevochten op de nieuwe eigenaar van het tv-station.

The Newsroom was, naast een plezier om naar te kijken vanwege de hoge productiestandaard van HBO, altijd een reden voor discussie. Want het was een programma over het maken van een nieuwsprogramma en vooral over de inhoud van zo’n programma. Hoe ver moet je gaan om je publiek te pleasen? Dat was een vaak voorkomend dilemma, want zeker in de VS zijn kijkcijfers bepalend voor je bestaansrecht. Altijd koos de redactie voor een integere benadering, waarbij vaak de scherpe randjes werden opgezocht om zaken ook scherp te kunnen zien.

The Newsroom laat ons ook zien wat er met de pers kan gebeuren, als het geld het wint van de inhoud. Naar mijn mening zien we in Nederland bijvoorbeeld het NOS Journaal langzaam afglijden naar een vaak betekenisloze inhoud. Omdat er nieuws voor iedereen moet worden gemaakt. Het moet bij wijze van spreken gezellig zijn of worden. Eigenlijk zou je de hoofdredacteur willen toeroepen “Laat de gezelligheid in godsnaam bij Hart van Nederland en richt je op ons het belangrijke nieuws. Duidt dat voor ons en wees niet bang om keuzes te maken”.

Want dat liet The Newsroom ook zien, dat je keuzes moet maken. Hier wordt je door populisten en andere rechtse rakkers, waar ik overigens niets tegen heb, weggezet als links rapaille. Maar om het grootkapitaal in balans te houden en te controleren, overigens net als de overheid, heb je een onderzoekende journalistiek heel hard nodig. Het volk heeft er recht op om te weten hoe het in elkaar zit.

The Newsroom liet ons ook een beetje in de keuken meekijken. Ik heb altijd met heel veel plezier naar deze serie gekeken en neem met een beetje pijn in het hart afscheid. Maar het is niet anders, the show must go on.

Hieronder is de beginscene van de serie. Een heel ongewone scene, waarin Will McAvoy ongezouten kritiek uit op de VS, weliswaar met pijn, maar toch. Dat was ook een kenmerk van deze serie, de moed om zich uit te spreken over lastige zaken, politiek, menselijk.

Zien

Nieuw thema voor blog

1 reactie

itheme2-product-imgSinds vandaag gebruik ik een nieuw thema voor dit blog. Ditmaal het iTheme2 thema van Themify. Dit thema geeft een grote vrijheid in het zelf maken en inrichten van het blog. En dat alles met een heel simpel ‘drag & drop’ menu waarin je modules kunt plaatsen.

Ik heb daar zelf nog niet mee gespeeld, dat gaat nog wel komen. En mooie mogelijkheid vond ik de balk bovenin, waar je een overzicht kunt geven van oudere posts.

Het vorige thema had meer een krantachtige lay-out, met een zijbalk links waarin oudere posts stonden. Op zich prima, maar het maakte het leesbeeld wel drukker. De nieuwe lay-out is volgens mij rustiger. Hopelijk vinden jullie als lezer dat ook.

De komende tijd zullen er nog wel aanpassingen komen. Voor mij een ontdekkingsreis, voor jullie als lezer een over-de-schouder meekijk ervaring.

Zien

Gezien bij Filmfestival Rotterdam: Chileense thriller No

Een reactie plaatsen
NoNO (113 min. – drama – Chili/Frankrijk/VS)
Regisseur: Pablo Larraín
Met Gael García Bernal, Alfredo Castro en Antonia Zegers
Genomineerd voor een Oscar voor beste buitenlandse film
Meer weten: IMDB

Chili, 1988. Het land zucht onder de dictatuur van generaal Pinochet. Onder druk van het buitenland wordt een referendum georganiseerd. Doorgaan met Pinochet of niet. Uiteraard zijn de machthebbers er van overtuigd dat zij de verdeelde oppositie, een stelletje “communisten”, gaan verslaan. De keuze is SI of NO, zo simpel is het.
Beide kanten krijgen elke dag 15 minuten zendtijd. De oppositie besluit René Saavedra, een bekend reclameman, in te schakelen. En die kijkt met een totaal andere blik naar het referendum. In plaats van de confrontatie te zoeken met beelden van de harde werkelijkheid, de martelingen, de verdwijningen, laat hij beelden van hoop zien. Een betere toekomst, blije gezichten, een gelukkig Chili.

No 2De film is opgenomen in de beeldkwaliteit van de jaren 80. Daardoor zijn de leuren flets, maar kunnen originele beelden uit die tijd zo worden ingepast, zonder dat het opvalt. Veel shots zijn tegen de zon in opgenomen, waardoor de fletse kleuren nog fletser worden. Maar hierdoor ontstaat wel een echt tijdsgevoel, dat voor de iets ouderen heel herkenbaar is. Jonkies, opgegroeid in het digitale tijdperk zullen de film waarschijnlijk als mislukte opnames beschouwen.

In de film zien we ook volgens mij ook de eerste regenboogcoalitie. Want de oppositie is totaal versplinterd in kleine partijen, van uiterst radicaal tot christen-democraten. Reclamemaker Saavedra slaagt er handig in om elke kleur aan een partij te linken. Mad Men tegen Pinochet.

NO is een spannende film, waarin voortdurend een onderhuidse dreiging aanwezig is. De dreiging van een nietsontziende dictatuur, die alles en iedereen in de gaten houdt. Zo krijgt ook reclameman Saavedra te maken met anonieme auto’s voor de deur, vreemde telefoontjes en pure dreiging, richting zoontje en vrouw. Deze dreiging doet je beseffen hoe het is om in zo’n land te wonen. Vooral als je voor normale democratische rechten wilt opkomen.

NO is wat mij betreft een aanrader. Vanwege het thema, dat nog steeds alledaags is, vanwege de manier waarop het opgenomen is, maar ook vanwege het goede verhaal dat op een ouderwets chronologische volgorde verteld wordt. En vanwege het feit, dat een sterke op emoties gerichte reclame wonderen kan verrichten. Goed geacteerd, sterke dialogen.

Mijn waardering is een 8. Hieronder de trailer.

Voelen

Nostalgie: het einde van Radio Rijnwoude

1 reactie

Omroep RijnwoudeVandaag kwam er een einde aan Radio Rijnwoude, de lokale radiozender van de gemeente Rijnwoude. Huh? Rijnwoude, wat is dat, vraagt u. Wel, dat zijn Koudekerk aan den Rijn, Hazerswoude-Rijndijk, Hazerswoude-Dorp en Benthuizen. Een relatief kleine gemeente in the middle of the Randstad.

De gemeente Rijnwoude gaat fuseren, met Alphen aan den Rijn en Boskoop. Dat feest gaat op 1 januari 2014 gebeuren (en ik ben daar als werknemer van de gemeente Rijnwoude lijdend voorwerp in). En daarom gaan de lokale omroepen al vast daarop vooruitlopend fuseren. Lees verder Nostalgie: het einde van Radio Rijnwoude →

Voelen

Vandaagdedag: terug op het oude honk

Een reactie plaatsen

Home - BernardusTerug naar het oude honk. Het honk van de s.v. Bernardus in Hazerswoude-Rijndijk. Plaats waar ik van 1982 tot 2009 heb gewoond. Een belangrijk deel van mijn leven heb doorgebracht. Plaats waar zoonlief is geboren en opgegroeid. Plaats van lief en leed.

Bernardus, de plaatselijke voetbaltrots. Waar ik eind jaren 80 binnenstapte, als vader van een pupil. Waar ik jeugdtrainer en jeugdleider was. Waar ik jarenlang in het bestuur heb gezeten. Waar ik de vaste verslaggever was voor Radio Rijnwoude. En waar ik sinds de verhuizing naar Leiden steeds minder kom. Tot praktisch helemaal niet meer. Maar waar ik nog veel mensen ken.

Daar was ik gisteren als radioverslaggever van Alphen Stad FM. Om live verslag te doen van de wedstrijd tegen SEP, uit Delft.

Kwam weer veel oude bekenden tegen, te veel om met iedereen te praten. Want uiteindelijk kom je daar voor een klus, namelijk het doen van een radioverslag. Dat betekent dat je voor de wedstrijd een voorbeschouwing doet, dan flitsen van de wedstrijd (steeds in blokjes van ongeveer twee minuten) en aan het eind één of twee interviews met trainer en/of speler.

Het begint met de ontvangst in de bestuurskamer, waar je de opstellingen ophaalt. Daar zitten al een paar oude bekenden, bestuursleden. Even tijd voor een babbel en dan aan het werk. En na afloop weer even een biertje in de bestuurskamer, met een paar bitterballen. Napraten over de wedstrijd, een geliefd onderdeel van het voetbalspel, de derde helft (vaak het belangrijkste onderdeel van het spel).

Overigens, Bernardus verloor de wedstrijd met 1-2 en het was ook nog een hele matige wedstrijd. Maar dat is de 4e klasse.

Voelen

Bazige mannetjes

Een reactie plaatsen

Gisteravond keek ik naar het Grote Lijsttrekkersdebat van RTL4. Waar dat ‘grote’ nou precies op sloeg is mij nog niet helemaal duidelijk. Zijn de lijsttrekkers persoonlijk groot van formaat of was het een groot debat. En kan een debat überhaupt wel groot zijn (eerlijk gezegd denk ik van niet). Dus moet het wel op de grootte (lengte) van de lijsttrekkers slaan.

Maar eigenlijk zijn het helemaal geen ‘grote’ mannen. Want ze praten wel veel, althans ze spuwen veel woorden uit, maar visie op een toekomst, die ontbrak helemaal. Iedereen heeft zijn eigen stokpaardjes. Van Rutte moet je bang zijn voor ‘socialisten’ (volgens mij hebben we die bijna niet meer in Nederland), van Wilders moet je bang zijn voor Europa (of was het Manneke Pis in Brussel), van Roemer moet je bang zijn voor de kille VVD-ers en van Samson moet je bang zijn voor, eeehhh… Hé, van Samson hoef je nergens bang voor te zijn.

Eigenlijk was hij de enige die de moed had om te zeggen dat oplossingen niet gemakkelijk zijn. Hij had ook geen cadeautjes voor de hard werkende Nederlanders (werken die eigenlijk wel zo hard?). Van Rutte krijgen die pardoes 1.000 euro in 2015. Ik werk dan niet meer en ben dus geen hard werkende Nederlander meer, hoewel ik wel ruim 40 jaar hard heb gewerkt. Maar ja, dat telt niet, kijk maar naar alle reclamespotjes.

Anyway, persoonlijk vond ik Samson het sterkste overkomen van de vier haantjes. Die allemaal victorie kraaiden toen vandaag de CPB doorrekeningen van hun partijen werden bekend gemaakt.

Bazige mannetjes, die gaan ons straks regeren. Willen we dat eigenlijk wel?

Voelen

Toch hou ik van mensen

7 reacties

Ondanks alle gedoe blijf ik geloven in de mensen van deze wereld. Die willen allemaal een fijn en prettig leven, samen met andere mensen. En zo af en toe willen ze ook dat hun zielen met elkaar in aanraking komen. Kijk maar naar dit filmpje.

Voelen

Stoomcursus: Hoe demotiveer en breek ik mijn personeel

8 reacties

Aan de hand van mijn persoonlijke ervaring gedurende de afgelopen 6 maanden ontvouw ik voor u een eenvoudig stappenplan, waarmee u de motivatie van uw personeel danig kunt breken. De gevolgen hiervan zijn uiteraard geheel voor uw rekening.

Let wel op dat u de stappen in de juiste volgorde uitvoert. Wilt u nog meer demotiveren, dan mag u naar eigen behoefte zelf variaties en tussenstappen toevoegen.

Lees verder Stoomcursus: Hoe demotiveer en breek ik mijn personeel →

Voelen

Eén regeling aan de onderkant, op naar een Sociale dienst 3.0

2 reacties

Enige tijd geleden al weer bezocht ik het congres “Eén regeling aan de onderkant” van Geerling & Geerlings (let op het subtiele verschil). De ondertitel van dit congres luidde ‘de nieuwe regeling in het licht van de bezuinigingen’. Helaas was er ten tijde van het congres nog niets bekend over de aangekondigde nieuwe regeling, dus daar kon het niet over gaan. Maar toch werd het een boeiend, prikkelend congres. Wat dat betreft kun je de zaken wel aan Ray Geerling overlaten.

Lees verder Eén regeling aan de onderkant, op naar een Sociale dienst 3.0 →

Voelen

Druk, drukker, drukst – Part 3: De 20 van Alphen

8 reacties

De wekker loopt af, het is zondagochtend 7 maart, 8 uur. Het is stil buiten, zo vroeg. De eerste zonnestralen doen hun best om goed door te komen. Ik spring uit bed. Vandaag wordt de 20 van Alphen gelopen, de voorjaarsklassieker. Ik mag daar verslag van doen, voor de radio, Alphen Stad FM.

Snel een croissantje en een broodje eten en dan naar station Leiden Lammenschans lopen. Onderweg is het stil, een enkele fietser, een enkele auto. Zelfs de Lorentzhof ademt nog een weldadige rust uit. Voor de Sint Petruskerk hangt een doek, dat iets verbergt. Lees verder Druk, drukker, drukst – Part 3: De 20 van Alphen →