Gisteren was mijn achtste en laatste dag van het Leiden International Film Festival. Tijd voor de afsluitende film van het festival omdat ik eerst ’s middags een radioverslag moest doen van een voetbalwedstrijd. De afsluitende film was The World’s End. Na afloop had ik toen in totaal 14 films gezien.
LIFF 2013
Mijn zevende dag van het Leiden International Film Festival is ook de drukste dag. Vier films op rij, twee in de middag en twee in de avond. Van Shakespeare via een high school drama, een Frans liefdesdrama tot een komisch liefdesdrama. Veel stijlverschillen dus. Maar vanwege geen zin meer de laatst geboekte film maar geskipt.
Bij het aanbreken van het weekend was er vrijdag tijd voor twee films, de aanloop naar een volle zaterdag. Dit keer twee totaal verschillende films, van een grote Hollywood productie naar een kleine Belgische film.
Donderdag was er opnieuw tijd en ruimte voor één film, nummer acht inmiddels. Het werd de Duitse film Oh Boy, die draaide in het kader van de Cities & Cinema reeks. Onder het publiek werd een reis naar Berlijn verloot, maar helaas, geen prijs.
Woensdag was er weer tijd voor één film, mede vanwege de gewone dagelijkse werkzaamheden, het normale avondeten en dan tijd voor de film. Dit keer was het een film over opgroeiende kinderen, Hide Your Smiling Faces.
Een dagje filmpauze doet een mens goed, hoor je wel eens zeggen. Maar eerlijk gezegd had ik maandagavond best nog een beetje zin om na de avondbezigheden weer een filmpje te pakken. Toch maar niet gedaan, want anders had ik het vorige blogbericht ook niet kunnen plaatsen. Maar dinsdag was het weer tijd om verder te gaan, met film nummer 6, What Maisie Knew.
Zondag moest ik ’s middags eerst een radioverslag doen van de voetbalwedstrijd UVS – Nieuwkoop, althans dat was de bedoeling. Maar een collega kon dit overnemen en daardoor kon ik een tweede film aan het programma toevoegen, in plaats van de geplande één.
Vrijdagavond begon het Leiden International Film Festival 2013 met een speciale voorstelling van twee Chaplin-films met begeleiding van het Residentie Orkest. Dit grootse gebeuren vond plaats in de Pieterskerk, maar de toegangsprijs van dit ‘rode loper’-event vond ik toch ietwat te hoog. Let ook op de grote ambitie die spreekt uit de nieuwe naam van het festival, een beetje verengelst, meer internationaal. Dat belooft wat voor de toekomst.
Maar gisteren begon het filmfestival voor mij, met maar liefst drie films op rij. Uiteraard gaat zich dat de komende dagen uitbreiden, inmiddels zijn vijftien films gereserveerd.
