Tagarchief: Londen

Films, Horen, Kunst, Voelen, Zien

A Trip Down Memory Lane: My Generation

Een reactie plaatsen

Een paar weken geleden zag ik de documentaire “My Generation” in het Kijkhuis. Het is een heerlijke documentaire voor mensen, geboren in de jaren 40 en 50. De documentaire geeft een beeld van het Engeland van de jaren 60 en de grote culturele veranderingen, die er toen plaatsvonden.

De opkomst van de Amerikaanse rock ’n roll, onmiddellijk gevolgd door de Britse beatbandjes onder aanvoering van de Beatles en de Rolling Stones. En de grote veranderingen op modegebied, zoals de minirok. Wie kent Twiggy niet.

Ook de kapperswereld maakte een revolutie door. Het lange haar bij jongens en mannen kwam op, een kapper als Vidal Sassoon werd een beroemdheid meet zijn asymmetrische kapsels.

Er ontstond een nieuwe jongerencultuur van twintigers en tieners, die zich niet meer door hun ouders lieten voorschrijven wat en hoe te doen / gedragen.

De bekende acteur Michael Caine liep al jaren met de gedachte rond om deze veranderingen eens in een documentaire te vatten, zonder direct academisch alles te willen vatten en verklaren.

Daardoor is deze documentaire licht verteerbaar, zit vol met prachtige beelden en schitterende muziek. Kortom, genieten van al het fraais.

De docu draait nog in verschillende filmhuizen in den lande. Check even bij film.nl waar precies.

Hieronder de trailer voor een aardige indruk.

Boeken, Zien

Net gelezen: “De kinderwet” van Ian McEwan

Een reactie plaatsen

Grote dilemma’s voor een rechter

de kinderwetRechter Fiona Maye is gespecialiseerd in kinderrecht. Daardoor krijgt ze te maken met echtscheidingen, voogdijzaken en nog meer van dat juridische gedoe waarbij voormalige geliefden elkaar de tent uitvechten.

Fiona, 59 jaar, werkt met hart en ziel aan deze zaken. Daardoor hoeft ze niet al te veel over haar eigen huwelijk, dat op instorten staat, na te denken. Haar man Jack vertelt plompverloren dat hij nog een keer een passionele verhouding wil hebben met een jonge vrouw, maar dan wel naast het huwelijk en met goedvinden van Fiona. Die dit niet accepteert en Jack de deur uitzet.

Vlak daarna krijgt ze een spoedgeding te behandelen, aangespannen door een ziekenhuis. Die willen de 17-jarige Adam Henry behandelen, maar vanwege hun geloofsovertuiging weigeren zowel Henry als zijn ouders een bloedtransfusie. De kans op een overlijden wordt daardoor heel groot. Fiona bezoekt Adam in het ziekenhuis en besluit daarna dat de bloedtransfusie toch moet doorgaan.

Adam, een hyperintelligente jongen, herstelt helemaal. Zijn ouders zijn hier erg blij mee, maar hij ervaart dit als een hypocriete houding. Immers, zij wilden op grond van hun religie niet maar schoven de verantwoordelijkheid voor een besluit naar de rechter. Waardoor zij hun geloofsovertuiging niet hoefden te schenden. Adam doet als gevolg hiervan afstand van zijn geloof en maakt een nieuw begin met zijn leven.

Maar hij blijft Fiona ook achtervolgen, want hun gesprek in het ziekenhuis heeft diepe indruk op hem gemaakt. Hij schrijft brieven en gedichten en reist haar zelfs na als Fiona voor haar werk naar Newcastle reist.

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Af en toe wordt teruggeblikt op het verleden, vooral naar eerdere rechtszaken. Een van die zaken, over een Siamese tweeling, achtervolgt Fiona. Hierin moest ze een uitspraak doen over het uit elkaar halen van deze tweeling, waardoor een van de twee zeker zou sterven.

McEwan schrijft vaak over morele dilemma’s en wat die met mensen kunnen doen. Ratio en emotie botsen met elkaar, zoals hier de geloofsovertuiging met het recht. Wat is een goed besluit en wat niet? En hoe kom je tot een goed besluit?

Ook het besluit van Fiona en Jack om geen kinderen te hebben, was een rationeel besluit maar hoe zit het nu met de emotie.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Fiona. Daardoor duiken we steeds dieper in haar psyche en zien we hoe ze strijdt met haar eigen emoties. Die steeds weer tegenover de ratio worden geplaatst. We zien haar zichzelf meer bewust van haar emoties en van zaken die ze lang heeft weggedrukt. Het lijkt een beetje op een innerlijke ontdekkingsreis, aangezwengeld door het gesprek met de jonge Adam in het ziekenhuis. Een jongen, die haar zoon had kunnen zijn.

McEwan gebruikte hier een zakelijke beschrijvende stijl voor, die langzaam overgaat in een meer menselijke stijl. Een prachtig boek dat je zelf ook laat nadenken over de morele dilemma’s in het leven. En waardoor je zelfs meer inzicht krijgt in denken en doen van een rechter.

De kinderwet (The Children Act) - Ian McEwan - 2014 - 205 blz.
Vertaling: Rien Verhoef
Uitgeverij De Harmonie Amsterdam
Voelen

Vakantiedag 7: AH XL, biertje en de Spelen

Een reactie plaatsen

Vakantiedag 7, vrijdag 27 juli, was een dag als alle andere vrijdagen. Wel vakantie, maar toch gewoon normale dingen doen, zoals boodschappen. Dus fluks in de automobiel en op weg naar Leiden Zuid-West voor een bezoekje aan de AH XL. Het was duidelijk dat het vakantietijd was, want veel klanten waren er niet te bekennen. En dat betekende op topsnelheid door de winkel sjezen en snel klaar zijn.

Daarna moest er een pallet worden gehaald voor gebruik bij het afbreken van de beeldententoonstelling Beelden in Leiden. Nadat al deze handelingen waren verricht was het tijd voor het gebruikelijke vrijdagse biertje bij BurgerZaken, een lekkere Chouffe. En passant ook nog even de nieuwe Eppo gekocht bij Mevrouw Kern en toen was het overdagse gebeuren al weer voorbij.

’s Avonds gekeken naar de laatste aflevering van Breaking Bad, die heerlijke serie over de methamfetamine bereiders en het laatste deel van Europa Blues uit de serie van Arne Dahl. Een spannende ontknoping als aperitief voor de opening van de Olympische Spelen.

En wat een prachtige opening was dat, ik heb er echt van genoten. Niet dat massale van Beijing vier jaar geleden, maar humor met Rowan Atkinson als Mr. Bean en James Bond, die Hare Majesteit ophaalde in het paleis. Om vervolgens uit een helikopter te worden geparachuteerd boven het stadion. Echte Britse humor, onderkoeld, shaken but not stirred.

De intocht van de atleten duurt eigenlijk veel te lang en past niet meer helemaal bij onze zap-generatie. Ik denk dat veel mensen hier zijn afgehaakt, maar het loonde om erbij te blijven. Want de ontsteking van de Olympische vlam was weer heel bijzonder. Nadat heel verrassend een aantal jongeren de vlam mochten ontsteken (en dus geen beroemdheid), bleek dat de kelken, die dragers bij elk land met zich meevoerden, een onderdeel van de vlam was. Een geweldige afsluiter van de openingsceremonie.

Voelen

Even terugkijken en dan full speed forward

4 reacties

Zo aan het begin van een nieuw jaar is het altijd goed om even terug te kijken op het afgelopen jaar, om vervolgens de steven te wenden en vooruit te kijken.

2010 begon met ‘mixed feelings’. Net een paar dagen verhuisd, in een heel ander huis, weg na 27 jaar uit oud en vertrouwd. Op naar een nieuwe toekomst (hoewel iemand mij vertelde dat een nieuwe toekomst helemaal niet kan, er is nl. geen oude toekomst). Maar dat maakt niet uit, het klinkt lekker. Dus in een nieuw huis, in de sneeuw, in de kou. Een beter begin zou mogelijk zijn geweest ;-). Daar kwam ook nog bij dat in de maand van verhuizing HW’s moeder was overleden. How sad can it be?

Pas na een aantal maanden, toen HW en eega voor het eerst zo maar pardoes vanuit huis de stad konden inlopen, toen kwam het gevoel dat….. En sindsdien genieten we eigenlijk van het stadse leven dat we nu leiden. Misschien zijn we wel ‘urban nomads’ geworden en is het tijdperk aangebroken van ‘love thy city’. Ik noem deze twee dingen omdat dit een soort trends zijn, die wereldwijd spelen. Je houdt weer van je stad waar je woont en we horen weer bij elkaar. Of het echt allemaal zo gaat gebeuren, we’ll see.

Op werk een nieuw intranet ingevoerd, een zgn. ‘social intranet’, met blogs, wiki’s en een soort twittermogelijkheid. Kern van het systeem is echter kennisdeling en kennismanagement. Boeiende materie, die naar de toekomst toe steeds belangrijker wordt (Het Nieuwe Werken en Ambtenaar 2.0). Dat zijn trends waarvan ik denk dat die gaan doorzetten op het werkniveau.

In de zomer lekker een week rondgedold in Londen, een heerlijke stad, bruisend, werelds. En toen te horen gekregen dat onze directeur werd ontslagen en dat de toekomst van mijn organisatie onduidelijk was. Het liefst hadden onze gemeenten ons direct opgeheven, maar dat ging niet en gaandeweg kwamen ze erachter dat het allemaal iets gecompliceerder ligt. Mijn Twittervolgers hebben hierover mee kunnen lezen. Wil je ook mee lezen, mijn Twitteradres is twitter.com/ollieherman. Anyway, ik mag nu het hele veranderingsproces als communicatieadviseur begeleiden, samen met een collega van de gemeente Rijnwoude. Een boeiende klus, die nog het hele jaar door gaat.

Het Leids Film Festival was weer een hoogtepunt in het jaar. Je hebt er hier alles over kunnen lezen. En de afgelopen feestdagen waren weer even een terugblik op de feestdagen van vorig jaar. En tot slot een nieuwe website gelanceerd van mijn werk, isdr.nl. Vertel me wat je er van vindt, ik ben heel benieuwd.

Wend de steven, ahoi, vooruit zo die gaat!

Wat wordt het dit jaar. Voornemens? Een paar, niet veel want meestal kan ik ze toch niet waarmaken. Maar goed, hier komen ze dan:

  1. Elke dag een blog. Maakt niet uit waarover, maar gewoon elke dag iets schrijven over iets leuks, niet leuks, moois, lelijks, whatever. Geïnspireerd door de actie ‘postaday2011′ van WordPress. En dan staan er eind 2011 zo’n pakweg ruim 350 blogs. Hebben jullie als lezer tenminste ook iets te doen, toch?
  2. Iets meer bewegen, niet te veel natuurlijk. Dat is alleen maar ongezond en het moet ook niet te gek worden. Gewoon dus iets meer bewegen, ik weet nog niet hoe, wat of wanneer maar daar kom ik nog wel achter. Eén voorwaarde: niet in een sportschool of ander kunstmatig kader. Gewoon buiten lopen of fietsen of zoiets. Als jullie zinnige tips hebben dan hoor ik dat heel graag.

Meer voornemens heb ik niet. Je moet er ook niet te veel hebben want dan wordt het helemaal niets. Twee ogenschijnlijke eenvoudige voornemens. Help me om mezelf er aan te herinneren (waarvoor al vast diepe dank).

Het wordt een mooi jaar, 2011, dat weet ik nu al. Hopelijk vinden jullie dat ook.

Voelen, Zien

Een weekje Londen (Day Six)

1 reactie
Buckingham Palace

Op de zesde dag in Londen dachten HW en eega “kom, laten we Hare Majesteit eens een bezoekje brengen”. Maar kennelijk waren enige duizenden andere vriendelijke mensen op hetzelfde idee gekomen, zodat we in een fikse mensenmassa terecht kwamen. En dan kun je kiezen, of tussen die duizenden gaan staan en niets zien, of gewoon maar doorlopen.En zo kwamen we achter St. James Park in een heel prettig Italiaans koffie- en eettentje terecht. Altijd goed! Lees verder Een weekje Londen (Day Six) →

Voelen

Een weekje Londen (Day Five)

2 reacties
Op de boot richting Kew Gardens

Dag vijf besloten we om een bezoek te brengen aan de Royal Botanic Gardens in Kew. Dat ligt een stukje verder langs de Theems en was daarom een mooie gelegenheid om een boottochtje te maken, richting Kew.

Het zonnetje scheen en vanaf de waterkant ziet Londen er ook weer heel anders uit. Heel fraai, dat dan weer wel, met roeiboothuizen en zo…

Lees verder Een weekje Londen (Day Five) →

Proeven, Voelen, Zien

Een weekje Londen (Day Four)

3 reacties
Typical British breakfast

Inmiddels loop ik dus al weer flink achter met mijn vakantielogjes. Maar hier volgt dan de vierde dag en de andere dagen komen er snel achter aan. De vierde dag begonnen we in de Hackney City Farm, de lokale kinderboerderij. Want daar kun je heerlijk Brits ontbijten,met sausages, bacon, tomaten, paddestoelen en roerei.

Altijd een uitstekend begin van de dag, waar je zelfs een groot deel van de dag mee door kunt komen.

Lees verder Een weekje Londen (Day Four) →

Proeven, Voelen, Zien

Een weekje Londen (Day Three)

Een reactie plaatsen
Toren van Christ Church College

Zaterdag was de dag van het uitstapje (hoewel Londen op zich natuurlijk ook al een uitstapje was). En het uitstapje bracht ons naar Oxford, beroemd van universiteit en inspecteur Morse.

Oxford, stad met zo’n 150.000 inwoners. Zusterstad van Leiden, ontstaan ergens in de 8e eeuw. Een eeuwenoude stad dus, vol met prachtige oude gebouwen. Stad der “dromerige spitsen”, wiens naam hetzelfde betekent als Coevorden (leuk weetje om indruk me te maken – is een doorwaadbare plaats voor ossen en koeien). Zie ook de kopfoto.

Lees verder Een weekje Londen (Day Three) →

Voelen, Zien

Een weekje Londen (Day Two)

3 reacties

Dag twee gingen we besteden aan het werk van eega’s oudste zoon Jochem, die als product designer in Londen werkt. En zo zaten we even na tienen al weer in bus 55 richting City om als eerste een galerie te bezoeken aan de Brompton Road, net iets verder dan het grote winkelpand van Harrods. Helaas was de galerie op dit ‘vroege’ uur nog gesloten, zodat er niets te bewonderen viel.

Toen maar door naar het Science Museum, dat even verderop om de hoek ligt. Jochem heeft daar meegewerkt aan de vormgeving van de tentoonstelling “Who Am I“. Hij ontwierp o.a. de houders en steuntjes in de tentoonstellingskasten, maar ook de tekstbordjes en het poppetje, wat in diverse uitingen weer naar voren komt.

Lees verder Een weekje Londen (Day Two) →

Voelen

Een weekje Londen (Day One)

Een reactie plaatsen

Vakantie, een weekje Londen, oftewel drukte, underground, cultuur, gebouwen, mensen, veel mensen uit alle windstreken.
Dag 1
Vertrek vanaf Schiphol om 9:30 uur local time, aankomst op Stansted ook om 9:30 uur local time. Na aankomst eerst maar eens rustig genieten van een kopje koffie. Even om je heenkijken, de Engelse lucht opsnuiven. Daarna de trein opzoeken, op Tottenham Hale overstappen richting Hackney Downs. Daar werden we opgewacht door Jochem en Viola waar we de eerste dagen logeerden.
Na de lunch in de bus naar de City, en ritje van bijna een uur. Uitstappen op Oxford Circus, alwaar een grote menigte ons al opwachtte. Iedereen wilde kennelijk tegelijkertijd inkopen doen. Natuurlijk eerst even naar de Apple Store. Waanzinnig druk, lange rijen, maar de camerakit voor de iPad was ook daar uitverkocht.
Dan maar binnendoor, langs dure panden van diverse hedgefunds, naar Harrods. Veel Arabieren, met en zonder nikab, eerst koffie, darna naar de Food Stores. En die zijn werkelijk adembenemend mooi, prachtige ruimte, schitterende etalages, lekker divers eten.
TIP 1: de Food Stores van Harrods.

Etalage Harvey Nichols
Harvey Nichols etalage, gemaakt van potloden

En als je toch bij Harrods bent, loop dan ook even langs de etalages van Harvey Nichols. De bekende Amsterdamse Bijenkorftrots steekt bleekjes af bij deze juweeltjes. Hier zie je een aantal staaltjes van deze kunst.
TIP 2: de etalages van Harvey Nichols.

En toen was het weer tijd om bus 55 te pakken, op Oxford Street, na eerst nog een plukje Hyde Park te hebben meegepikt.
Day One was voorbij.