Park Cronesteijn, 10 minuten lopen vanuit de stad. een prachtig rustig natuurgebied. De eerste foto is van het […]
Een week geleden is het nog maar, het 6e Leids Film Festival. En zoals altijd was het weer […]
Zondag, de laatste dag al weer van het Leids Film festival. Een goede reden om deze dag eens flink uit te pakken met vier films.
Kamen, een kunststudent, krijgt bericht dat zijn vriend is overleden. Hij gaat liftend op weg naar diens woonplaats. Net buiten Sofia krijgt hij ongevraagd gezelschap van het jonge meisje Avé. Ze krijgen samen een lift en onderweg vertelt zij allemaal leugentjes over hen beiden. Dat houdt ze voortdurend vol. Zo ontwikkelt zich een Bulgaarse road-movie door een lelijk landschap.
Zolang de twee samen reizen zit er vaart in het verhaal, samen met wat humor. Maar vanaf het moment dat ze bij het huis van de vriend aankomen, vertraagt het verhaal. Daarmee verdwijnt de spanning. De opbloeiende verhouding tussen Kamen en Avé kan dit niet meer opvangen en de film dooft dan ook als een nachtkaars, zachtjes vlakkerend. En passant komen we nog wel te weten waarvoor Avé eigenlijk op de vlucht is. Of is het een zoektocht?
Mijn waardering is een 6.
De derde dag al weer, drie films gedaan en nog velen te gaan. Vrijdag, altijd een drukke dag, was er slechts plaats voor één film. Maar wat voor film was dat!
Tyrannosaur is de eerste grote film van de bekende Engelse acteur Paddy Considine. Met, zoals het in de beste Britse traditie hoort, een aantal ijzersterke karakteracteurs. Het is ook een film in de Britse sociaal-realistische stroming, bekend van mensen als Mike Leigh en Ken Loach.
De film begint keihard. Joseph (Peter Mullan) komt dronken en zwaar gefrustreerd uit een bookmakerskantoor. Buiten ligt zijn hond op hem te wachten. Totaal gefrustreerd geeft hij zijn hond een geweldige doodschop. De reactie in de zaal is direct, afwijzend, bijna kokhalzend. Feitelijk was Joseph gek op zijn hond, zijn enige maatje nog op deze droevige wereld.
Gisteren begonnen met één film, dan moet je het tempo ietwat opvoeren. Vandaar vandaag twee films.
Margin Call was de openingsfilm van het festival, een grote Amerikaanse bioscoopfilm die 10 november gaat draaien. Een thriller met veel bekende acteurs en de debuutfilm van regisseur J.C. Chandor. De film is een visualisatie van de recente financiële crisis, waarbij je een blik kunt werpen op hoe de mensen in die wereld denken en handelen. Een film op het goede moment dus.
De film begint met een modern angstbeeld van veel mensen. Je wordt vriendelijk verzocht even mee te lopen, waarna je te horen krijgt dat je per direct bent ontslagen. Pak je spulletjes maar in en en passant krijg je de mededeling dat je nog zes maanden de helft van je salaris krijgt en ook nog verzekerd bent. Je telefoon, pasje en inlogcodes zijn per direct geblokkeerd.
Gisteravond begon het Leids Film Festival met een besloten voorstelling van de film Margin Call, een thriller met Kevin Spacey en Jeremy Irons die 10 november in de bioscopen komt. Maar vandaag begon het filmfestival voor mij, heel bescheiden met één film. Uiteraard gaat zich dat de komende dagen uitbreiden, inmiddels zijn negen films gereserveerd.
Ik zal de komende dagen verslag doen van de door mij bekeken films. Dus als je ook een filmliefhebber bent, dan ga je hier over nieuwe films lezen. Hou je niet van films, dan kijk je gewoon door het raam naar buiten, want daar speelt de film des levens zich elke dag opnieuw af.
Enne, er zijn nog kaartjes voor veel films dus je kunt ook gewoon zelf nog gaan.
Bestaat er zoiets als mooi verdriet. Ik weet het niet, maar deze vraag kwam bij mij op toen […]
Even een korte melding tussen door. Vorige week viel er een brief op de mat van het onvolprezen […]
Sinds een week is mijn status veranderd van een gewoon normaal mens naar die van Opa. Dat is […]
Twee weken geleden schreef ik over de laatste ervaringen met de efficiënte onderhoudsbranche. Toen stonden er steigers voor ons huis en begonnen mannen met allerlei gereedschap onze ramen te vervangen. Wij, HW en eega, dachten toen dat alles daarmee gedaan was.
Maar dat bleek even niet zo te zijn. Want de mannen hadden de verkeerde bovenramen meegenomen. Kennelijk een gevalletje van verkeerd meten, zoals één der mannen opmerkte. Zelf vond ik dat een nogal onzinnige opmerking, want waarom zou je de ramen bij ons opmeten en op een andere maat uitkomen, als zo ongeveer elf andere woningen wel de goede ramen hadden gekregen, met de goede afmetingen.
Wat wil het geval. Men had bovenramen meegenomen zonder ventilatieroosters en die hadden er toch heus in moeten zitten. Maar, niet getreurd, met gezwinde spoed werden de verkeerde ramen geplaatst, eerst aan de voorzijde en vervolgens aan de achterzijde.
